도구

도구

라틴어 문장 검색

QUINTO Maii die, anno milesimo septingentesimo octogesimo secundo ab Christo nato, Guyus Carletonius, eques Anglicus, Eboracum Novum advenit, qui a rege Britanno summam imperii acceperat.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM QUARTUM.7)
Tandem, octogesimum quintum agens annum, die Aprilis septimo, Christi anno millesimo septingentesino et nonagesimo, fato functus est.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM QUARTUM.23)
Die Martii quarto, Christi anno millesimo septingentesimo octogesimo nono, formam reipublicae novam lucem videre, a Congressu populoque statutum fuerat;
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM QUINTUM.59)
Plato octogesimo et uno anno scribens est mortuus;
(히에로니무스, 편지들, Ad Nepotianum Phesbyterum 3:15)
quod semper in plenilunio, id est medio mense, fieri solet:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 15:2)
deinde qui minus gravis esset eis senectus, si octingentesimum annum agerent, quam si octogesimum?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 6:12)
est etiam quiete et pure atque eleganter actae aetatis placida ac lenis senectus, qualem accepimus Platonis, qui uno et octogesimo anno scribens est mortuus, qualem Isocratis, qui eum librum, qui Panathenaicus inscribitur, quarto nonagesimo anno scripsisse dicit vixitque quinquennium postea;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 18:4)
quartum ago annum et octogesimum:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 42:2)
Cuius regulam distinctionis uos ignorasse probat, quod aliquoties pascha manifestissime ante plenilunium, id est in XIIIa luna, facitis.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XXV. 5:13)
Quae uero post aequinoctium, uel in ipso aequinoctio suum plenilunium habet, in hac absque ulla dubietate, quia primi mensis est, et antiquos pascha celebrare solitos, et nos, ubi dominica dies aduenerit, celebrare debere noscendum est.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXI. 6:6)
ita omnibus annis idem primus lunae mensis eodem necesse est ordine seruari, ut non ante aequinoctium, sed uel ipso aequinoctii die, sicut in principio factum est, uel eo transcenso plenilunium habere debeat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXI. 6:13)
At si uno saltim die plenilunium tempus aequinoctii praecesserit, non hanc primo mensi anni incipientis, sed ultimo potius praeteriti lunam esse adscribendam;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXI. 6:14)
Post aequinoctium ueris plenilunium mensis praecipimur obseruare paschalis;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXI. 7:6)
Itaque post aequinoctialem solis exortum, post plenilunium primi mensis hunc ex ordine subsequens, id est post conpletam diem eiusdem mensis XIIIIam, quae cuncta ex lege obseruanda accepimus, expectamus adhuc monente euangelio in ipsa ebdomada tertia tempus diei dominicae, et sic demum uotiua paschae nostri festa celebramus, ut indicemus nos non cum antiquis excussum Aegyptiae seruitutis iugum uenerari, sed redemtionem totius mundi, quae in antiqui Dei populi liberatione praefigurata, in Christi autem resurrectione conpleta est, deuota fide ac dilectione colere, utque resurrectionis etiam nostrae, quam eadem die dominica futuram credimus, spe nos certissima gaudere signemus.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXI. 7:15)
Hic est inpraesentiarum uniuersae status Brittaniae, anno aduentus Anglorum in Brittaniam circiter ducentesimo octogesimo quinto, dominicae autem incarnationis anno DCCXXXI;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXIII. 2:7)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION