도구

도구

라틴어 문장 검색

omnia quae sursum cum conciliantur, in alto corpore concreto subtexunt nubila caelum.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 18:5)
ne tibi sit frudi quod nos inferne videmus quam sint lata magis quam sursum extructa quid extent.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 6:7)
nam loca declarat sursum ventosa patere res ipsa et sensus, montis cum ascendimus altos.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 15:9)
Praeterea fluviis ex omnibus et simul ipsa surgere de terra nebulas aestumque videmus, quae vel ut halitus hinc ita sursum expressa feruntur suffunduntque sua caelum caligine et altas sufficiunt nubis paulatim conveniundo;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 16:4)
Cetera quae sursum crescunt sursumque creantur, et quae concrescunt in nubibus, omnia, prorsum omnia, nix venti grando gelidaeque pruinae et vis magna geli, magnum duramen aquarum, et mora quae fluvios passim refrenat aventis, perfacilest tamen haec reperire animoque videre, omnia quo pacto fiant quareve creentur, cum bene cognoris elementis reddita quae sint.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 17:11)
praeterea dispersa foras erumpere cogit vis per aquam subito sursumque ea conciliari.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 28:3)
quippe agitantur enim plagis aliunde nec ipsa sponte sua sursum possunt consurgere in auras.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 33:8)
Nam solis meatus, licet ab ecliptica linea numquam recedat, sursum tamen ac deorsum ventorum vices certa deflexione variando iter suum velut flexum draconis involvit.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 58:2)
Adargatidis simulachrum sursum versum reclinatis radiis insigne est monstrando radiorum vi superne missorum enasci quaecunque terra progenerat.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIII. 19:3)
Galbae, cuius informe gibbo erat corpus, agenti apud se cauam et frequenter dicenti:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, IV. 8:1)
In sole gibbos soleo fricare.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, VI. 4:6)
aut enim accedit priorsum aut retrorsum recedit aut in dexteram laevamve divertitur aut sursum promovet aut deorsum aut orbiculatim rotatur.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, IX. 3:3)
Ideo in illis gravitate devergens ad fundum decidit, in melle vero ut levior de loco victa sursum pellitur.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XII. 8:6)
Nam cum luna plena est vel cum nascitur (et tunc enim a parte qua sursum suspicit plena est), aer aut in pluviam solvitur aut, si sudus sit, multum de se roris emittit:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 31:2)
aspicit nihil sursum, Sed spectat oculis devorantibus draucos Nec otiosis mentulas videt labris.
(마르티알리스, 에피그램집, 1권, XCVI5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION