도구

도구

라틴어 문장 검색

Forte nomine caritatis mentis affectum, benevolentiae vero operum expressit effectum.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:6)
Quomodo non inter eos rerum divinarum et humanarum cum caritate et benevolentia fuit summa consensio, quibus erat cor unum et anima una?
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:9)
Ergo ne inter amicitiam et caritatem nihil distare arbitramur?
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:16)
Multo enim plures gremio caritatis quam amicitiae amplexibus recipiendos, divina sanxit auctoritas.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:19)
Non enim amicos solum, sed et inimicos sinu dilectionis excipere, caritatis lege compellimur (Matth.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:20)
Amicitia itaque spiritalis inter bonos, vitae, morum, studiorum que similitudine parturitur, quae est in rebus humanis atque divinis cum benevolentia et caritate consensio.
(DE AMICITIA, CAPUT III. Amicitia triplex: carnalis, mundialis, spiritualis et vera. 1:1)
Quae quidem diffinitio ad amicitiam exprimendam satis mihi videtur esse sufficiens, si tamen more nostro caritas nuncupetur, ut ab amicitia omne vitium excludatur, benevolentia autem ipse sensus amandi qui cum quadam dulcedine movetur interius exprimatur.
(DE AMICITIA, CAPUT III. Amicitia triplex: carnalis, mundialis, spiritualis et vera. 1:2)
ne cum alter superior, inferior alter videretur, locus pateret invidiae, si non obstitisset caritas amicitiae;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:22)
et ita solitudinem excluderet multitudo, iucunditatem augeret in pluribus caritatis communio.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:23)
sed ad expressius caritatis et amicitiae incentivum, de ipsius substantia masculi feminam procreavit.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:28)
Ita natura mentibus humanis, ab ipso exordio amicitiae et caritatis impressit affectum, quem interior mox sensus amandi quodam gustu suavitatis adauxit.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:31)
Tunc boni quique inter caritatem et amicitiam distinxerunt;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:34)
Amicitia itaque quae sicut caritas inter omnes primum et ab omnibus servabatur, inter paucos bonos naturali lege resedit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:37)
inter mala quae videbant et sentiebant in mutuae caritatis gratia quiescentes.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:39)
quia superbia ipsa quae vitium est, eam quae virtus putabatur, sibi conformem facit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:19)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION