도구

도구

라틴어 문장 검색

Nam, quantumcunque sit aliquis sapientia plenus, si ad Veneris opera deducatur, nescit habere modum vel sua sapientia motus luxuriae moderari aut actus mortiferos refrenare.
(안드레아스 카펠라누스, 궁정식 사랑기법, 3권, 사랑의 거절에 대하여 24:2)
Nescit enim mulier aurum vel argentum aut alia sibi oblata munera reiicere neque sui corporis solatia petita denegare.
(안드레아스 카펠라누스, 궁정식 사랑기법, 3권, 사랑의 거절에 대하여 46:2)
Cave igitur, Gualteri, amoris exercere mandata et continua vigilatione labora ut, quum venerit sponsus, inveniat te vigilantem, nec de corporis iuventute confisum mundana delectatio te faciat in peccati dormitione iacere ac de sponsi tarditate securum, quia eiusdem sponsi voce testante nescimus diem neque horam.
(안드레아스 카펠라누스, 궁정식 사랑기법, 3권, 사랑의 거절에 대하여 50:3)
Ut trepidos rerum annales, tristemque laborum Inquirit seriem, attonitis ut spectat ocellis Semirutas turres, ad adhuc polluta cruore Flumina, famososque Ormondi volnere campos!
(JOSEPHUS ADDISON, PAX GULIELMI AUSPICIIS EUROPAE REDDITA 3:2)
Victus sum fateor ut quasi meipsum nesciens nec vires proprias metiens de his non quidem te doceam sed te cum potius conferam;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:4)
ne videamur, in inani pingere, si nesciamus quid sit illud, de quo debeat disputationis nostrae series tenor que procedere.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:9)
Geram tibi morem, si tamen parcas inscientiae meae, ut me non cogas docere quod nescio.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:19)
Nec mirum si inter ethnicos verae virtutis rari fuerunt sectatores, qui virtutum largitorem et Dominum nesciebant, de quo scriptum est:
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:1)
Difficile igitur, immo impossibile tibi est, vel initia eius degustare, si fontem de quo oriri potest, nescieris.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:39)
Quid si unum haberes cuius nescires linguam, ignorares mores, cuius te lateret et amor et animus?
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 1:25)
Amicitia enim nescit superbiam.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:45)
Pacis alumpna mouet primos Concordia gressus, Et pleno cuncta perfundens Copia cornu, Et Fauor, et multo perfusa fauore Iuuentus, Et Risus nostre proscribens nubila mentis, Et Pudor, et certo contenta Modestia fine, Et Racio, mensura boni, quam semper adherens Felici gressu felix comitatur Honestas, Et Decus, et cuncta trutinans Prudentia libra, Et Pietas, et uera Fides, que fraudis in umbra Nobis ypocritum mentiri nescit amorem, Et uirtus que spargit opes, que munera fundit, Quam penes ignorat ignauam gaza quietem Nec dormire potest thesauri massa sepulti, Sed mutat uarios tociens peregrina magistros.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 6:1)
Exilium patitur arbor quecumque tributum Germinis et fructus Nature soluere nescit, Cuius mercari fructu meliore fauorem Contendens aliasque suo precellere dono, Quelibet et semper de partu cogitat arbor.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 12:3)
Cetera quis nescit meliora latere sub istis Quorum sola gerunt placidi preludia uultus?
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 30:11)
Sed tamen hoc superest quod mentem concutit, obstat Proposito, uexat animum, concepta retardat, Quod tanti uires operis, tot pondera rerum Tantum nescit opus, operas suspirat ad istas Nostra manus, que sic hominem conducit ad esse.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 34:13)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION