라틴어 문장 검색

ab amico amicitia.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:21)
Porro amicus quasi amoris, vel ut quibusdam placuit ipsius animi custos dicitur;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:25)
quoniam amicum meum amoris mutui, vel ipsius animi mei oportet esse custodem, ut omnia eius secreta fideli silentio servet, quidquid in ea vitiosum viderit pro viribus curet et toleret;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:26)
"Omni, inquiens, tempore diligit qui amicus est" (Prov.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:31)
Quid est igitur quod inter amicissimos graves ortas inimicitias legimus?
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:35)
Haec volo interim credas numquam fuisse amicum, qui laedere potuit eum quem in amicitia semel recepit;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:38)
Omni enim tempore diligit qui amicus est.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:40)
Etsi arguatur, etsi laedatur, etsi tradatur flammis, etsi cruci affigatur, omni tempore diligit qui amicus est;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:41)
Cum tanta sit in amicitia vera perfectio, non est mirum quod tam rari fuerunt hi quos veros amicos antiquitas commendavit.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:45)
"Vix enim", ut ait Tullius, "tria vel quatuor amicorum paria in tot retro saeculis fama concelebrat" (Lib.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:46)
In cuius profecto fide non dico tria vel quatuor, sed mille tibi proferam paria amicorum;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:3)
quoniam qui non amat, amicus non est;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:29)
"Est amicus secundum tempus, et non permanebit in die tribulationis" (Eccli.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:14)
Tolle spem quaestus, et statim desinet esse amicus.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:16)
non est personae, sed prosperitatis amicus, quem fortuna tenet dulcis, acerba fugat.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:18)

SEARCH

MENU NAVIGATION