라틴어 문장 검색

Descriptus est carcer infernus et perpetua nocte oppressa regio, in qua Ingens ianitor Orci Ossa super recubans antro semesa cruento, Aeternum latrans exsangues terreat umbras.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 10, letter 82 16:6)
horrent opaca fronde nigrantes comae, taxo imminente quam tenet segnis Sopor, Famesque maesta tabido rictu iacet Pudorque serus conscios vultus tegit.
(세네카, Hercules Furens 10:18)
sensit ut motus pedum, attollit hirtas angue vibrato comas missumque captat aure subrecta sonum, sentire et umbras solitus, ut propior stetit Iove natus, antro sedit incertus canis leviterque timuit, ecce latratu gravi loca muta terret;
(세네카, Hercules Furens 12:19)
huc nunc et illuc verbere assiduo rotat, ingeminat ictus, domitus infregit minas et cuncta lassus capita summisit canis antroque toto cessit, extimuit sedens uterque solio dominus et duci iubet;
(세네카, Hercules Furens 12:21)
Tonantem nostra adorabit manus, tu conditores urbis et silvestria trucis antra Zethi.
(세네카, Hercules Furens 13:9)
gemitus vastos audiat aether, audiat atri regina poli vastisque ferox qui colla gerit vincta catenis imo latitans Cerberus antro.
(세네카, Hercules Furens 16:14)
praestitit noctem locus, tum effossa tellus, et super rapti rogis iaciuntur ignes, ipse funesto integit vates amictu corpus et frondem quatit, lugubris imos palla perfundit pedes, squalente cultu maestus ingreditur senex, mortifera canam taxus adstringit comam.
(세네카, 오이디푸스 7:24)
alitur et crescit malum et ardet intus qualis Aetnaeo vapor exundat antro.
(세네카, 파이드라 2:6)
sed arva per se feta poscentes nihil pavere gentes, silva nativas opes et opaca dederant antra nativas domos.
(세네카, 파이드라 7:21)
iam iam superno numiui grates ago, quod icta nostra cecidit Antiope manu, quod non ad antra Stygia descendens tibi matrem reliqui, profugus ignotas procul percurre gentes:
(세네카, 파이드라 13:17)
pavidus sub antro iamque venturi times
(세네카, Thyestes 79:1)
sed taxus et cupressus et nigra ilice
(세네카, Thyestes 668:1)
montis exesi spatiosus antro
(세네카, Troades 854:1)
nam modo Partheniis amens errabat in antris, rursus in hirsutas ibat et ille feras;
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 15)
aspice quos summittat humus non fossa colores, ut veniant hederae sponte sua melius, surgat et in solis formosior arbutus antris, et sciat indocilis currere lympha vias.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 24)

SEARCH

MENU NAVIGATION