살아있는 라틴어 : 문장 검색

149. Comprobatum praeterea est extremam penuriam, quam homines vivunt quibusdam in ambitibus sine harmonia, amplitudine et integrationis facultate, concitare posse perversos mores et usum personarum per criminales consociationes.

qualitati vitae personarum, earum cum ambitu harmoniae, occursui et mutuo auxilio.

Integra oecologia requirit ut aliquid temporis tribuatur ad serenam harmoniam cum creato recuperandam, ad considerandum nostrum vitae genus ac nostra optata sublimia, ad Creatorem contemplandum, qui inter nos vivit et in iis quae circa nos sunt cuiusque praesentia “non debet esse exstructa, sed detecta et revelata”.

te, Pater optime, mane novo, solis et orbita cum media est, te quoque luce sub occidua, sumere cum monet hora cibum, nostra, Deus, canet harmonia.

manere salvam vocis harmoniam probe non posse, inani concavo verba exprimi, quae concrepare ligula moderatrix facit, esto ut resultet spiritus vacuo specu, echo sed extat inde, non oratio.

harmoniam dicens etiam quod quattuor istis sic sedeant elementa modis ut pondere magnis sit locus inferior media tellure (quod autem perfecte medium est, imum patet esse rotundi);

nam tum infaustos donante marito ornatus, Argia, geris dirumque monile Harmoniae.

Lemnius haec, ut prisca fides, Mavortia longum furta dolens, capto postquam nil obstat amori poena nec ultrices castigavere catenae, Harmoniae dotale decus sub luce iugali struxerat.

Cadmum comitata iacentem Harmonia versis in sibila dira querellis Illyricos longo suleavit pectore campos.

"nec genus Harmoniae nec te conubia caelo festa nec hae quicquam lacrimae, furibunde, morantur?"

"ego divitis aurum Harmoniae dotale geram?"

mallent cunabula magni Herculis aut Semeles thalamum aut penetrale ruisse Harmoniae.

hi mare Sidonium manibusque adtrita Tonantis cornua et ingenti sulcatum Nerea tauro, hi Cadmum lassamque bovem fetosque cruenti Martis agros, alii Tyriam reptantia saxa ad chelyn et duras animantem Amphiona cautes, hi gravidam Semelen, illi Cythereia laudant conubia et multa deductam lampade fratrum Harmoniam:

viderat hanc caeli iamdudum in parte remota Gradivum complexa venus, dumque anxia Thebas commemorat Cadmumque viro caraeque nepotes Harmoniae, pressum tacito sub corde dolorem tempestiva movet:

fiet venus Harmoniae populos metuensque mariti stat procul et tacita Gradivum respicit ira.