도구

도구

라틴어 문장 검색

moderati enim et nec difficiles nec inhumani senes tolerabilem senectutem agunt, importunitas autem et inhumanitas omni aetati molesta est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 10:8)
sed fortasse dixerit quispiam tibi propter opes et copias et dignitatem tuam tolerabiliorem senectutem videri, id autem non posse multis contingere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 11:3)
quod eodem modo de senectute dici potest;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 11:8)
nec enim in summa inopia levis esse senectus potest, ne sapienti quidem, nec insipienti etiam in summa copia non gravis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 11:9)
aptissima omnino sunt, Scipio et Laeli, arma senectutis artes exercitationesque virtutum, quae in omni aetate cultae, cum diu multumque vixeris, mirificos ecferunt fructus, non solum quia numquam deserunt, ne extremo quidem tempore aetatis, quamquam id quidem maximum est, verum etiam quia conscientia bene actae vitae multorumque bene factorum recordatio iucundissima est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 12:1)
erat enim in illo viro comitate condita gravitas, nec senectus mores mutaverat.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 14:2)
Quia profecto videtis nefas esse dictu miseram fuisse talem senectutem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 18:2)
est etiam quiete et pure atque eleganter actae aetatis placida ac lenis senectus, qualem accepimus Platonis, qui uno et octogesimo anno scribens est mortuus, qualem Isocratis, qui eum librum, qui Panathenaicus inscribitur, quarto nonagesimo anno scripsisse dicit vixitque quinquennium postea;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 18:4)
qui, cum ex eo quaereretur cur tam diu vellet esse in vita, nihil habeo, inquit, quod accusem senectutem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 18:6)
sua enim vitia insipientes et suam culpam in senectutem conferunt, quod non faciebat is, cuius modo mentionem feci, Ennius:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 19:2)
equi fortis et victoris senectuti comparat suam;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 19:4)
Annos septuaginta natus, tot enim vixit Ennius, ita ferebat duo quae maxima putantur onera, paupertatem et senectutem, ut eis paene delectari videretur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 19:8)
etenim, cum complector animo, quattuor reperio causas cur senectus misera videatur:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 20:1)
A rebus gerendis senectus abstrahit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 21:1)
ad Appi Claudi senectutem accedebat etiam ut caecus esset;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 21:7)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION