라틴어 문장 검색

Quid agant venti, quas torqueat umbras Aeacus, unde alius furtivae devehat aurum pelliculae, quantas iaculetur Monychus ornos, Frontonis platani convulsaque marmora clamant semper et adsiduo ruptae lectore columnae:
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura I6)
summi constantia civis Bebriacis campis spolium adfectare Palati, et pressum in faciem digitis extendere panem, quod nec in Assyrio pharetrata Samiramis orbe, maesta nec Actiaca fecit Cleopatra carina, hic nullus verbis pudor aut reverentia mensae, hic turpis Cybeles et fracta voce loquendi libertas et crine senex fanaticus albo sacrorum antistes, rarum ac memorabile magni gutturis exemplum conducendusque magister, quid tamen expectant, Phrygio quos tempus erat iam more supervacuam cultris abrumpere carnem?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura II63)
"Quid quod materiam praebet causasque iocorum omnibus hic idem, si foeda et scissa lacerna, si toga sordidula est et rupta calceus alter pelle patet, vel si consuto vulnere crassum atque recens linum ostendit non una cicatrix?"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III62)
provincia tanti vendit agros, sed maiores Apulia vendit, qualis tunc epulas ipsum gluttisse putamus induperatorem, cum tot sestertia, partem exiguam et modicae sumptam de margine cenae, purpureus magni ructarit scurra Palati, iam princeps equitum, magna qui voce solebat vendere municipes fracta de merce siluros?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura IV15)
nec enim minor haeserat illis quos operit glacies Maeotica ruptaque tandem solibus effundit torrentis ad ostia Ponti desidia tardos et longo frigore pingues, destinat hoc monstrum cumbae Unique magister pontifici summo, quis enim proponere talem aut emere auderet, cum plena et litora multo delatore forent?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura IV19)
habet Trebius propter quod rumpere somnum debeat et ligulas dimittere, sollicitus ne tota salutatrix iam turba peregerit orbem, sideribus dubiis aut illo tempore quo se frigida circumagunt pigri serraca Bootae.
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura V15)
tu Beneventani sutoris nomen habentem siccabis calicem nasorum quattuor ac iam quassatum et rupto poscentem sulpura vitro.
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura V26)
ecce alius quanto porrexit murmure panem vix fractum, solidae iam mucida frusta farinae, quae genuinum agitent, non admittentia morsum;
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura V36)
quippe aliter tunc orbe novo caeloque recenti vivebant homines, qui rupto robore nati compositive luto nullos habuere parentes.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI2)
praestabat castas humilis fortuna Latinas quondam, nec vitiis contingi parva sinebant tecta labor somnique breves et vellere Tusco vexatae duraeque manus ac proximus urbi Hannibal et stantes Collina turre mariti, nunc patimur longae pacis mala, saevior armis luxuria incubuit victumque ulciscitur orbem, nullum crimen abest facinusque libidinis, ex quo paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos atque coronatum et petulans madidumque Tarentum prima peregrinos obscaena pecunia mores intulit, et turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles, quid enim Venus ebria curat?
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI153)
his violare cibos sacraeque adsistere mensae permittunt, et vasa iubent frangenda lavari, cum colocyntha bibit vel cum barbata chelidon.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI182)
Nec tamen id vitium magis intolerabile quam quae vicinos humiles rapere et concidere loris exorata solet, nam si latratibus alti rumpuntur somni,
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI218)
hic frangit ferulas, rubet ille flagello, hic scutica;
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI244)
grande sonat metuique iubet Septembris et Austri adventum, nisi se centum lustraverit ovis et xerampelinas veteres donaverit ipsi, ut quidquid subiti et magni discriminis instat in tunicas eat et totum semel expiet annum, hibernum fracta glacie descendet in amnem, ter matutino Tiberi mergetur et ipsis verticibus timidum caput abluet, inde superbi totum regis agrum nuda ac tremibunda cruentis erepet genibus;
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI264)
ardebant cuncta et fracta conpage ruebant, non aliter quam si fecisset Iuno maritum insanum, minus ergo nocens erit Agrippinae boletus, siquidem unius praecordia pressit ille senis tremulumque caput descendere iussit in caelum et longa manantia labra saliva;
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI300)

SEARCH

MENU NAVIGATION