도구

도구

라틴어 문장 검색

Pater tamen et Filius et Spiritus sanctus non sunt una persona, sed plures.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 7:9)
VII. Primum itaque nobis disserendum occurrit quid sibi velit in una divinitatis natura personarum ista distinctio, ut eadem scilicet Pater, eadem Filius, eadem Spiritus sanctus sit appellata.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 8:1)
Deinde qualiter una penitus et individua permanente substantia, Trinitas personarum queat assignari, et quod de unitate ac Trinitate divina ante proposuimus contra vehementes philosophicas impugnationes defendi.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 8:2)
Sic etiam juxta personarum proprietates, quaedam opera specialiter alicui personae attribuuntur, quamvis indivisa totius Trinitatis opera praedicentur, et quidquid ab una earum fit, a singulis fieri constet.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 12:12)
At vero cum unaquaeque trium personarum inde omnipotens dicatur, quod quidquid earum quaecunque velit efficere possit complere, non tamen necesse est eodem modo se penitus habere unam quo alteram, cum in suis proprietatibus diversae sint.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 13:14)
Quidquid itaque una persona facere potest, et alia potest, et ideo unaquaeque omnipotens dicitur;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 13:16)
Unus Deus et Pater omnium, qui super omnes, etc. (Ephes.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 14:4)
Nunc autem ad nostrae fidei assertionem adversus universos Christianae fidei derisores, tam Judaeos scilicet quam gentiles, ex scriptis eorum testimonia inducere libet, quibus hanc Trinitatis distinctionem omnibus annuntiatam esse intelligant, quam quidem divina inspiratio et per prophetas Judaeis, et per philosophos gentibus dignata est revelare, ut utrumque populum ad cultum unius Dei ipsa summi boni perfectio agnita invitaret, ex quo omnia, per quem omnia, in quo omnia, et facilius haec fides Trinitatis tempore gratiae susciperetur ab utroque populo, cum eam a doctoribus quoque antiquis viderent esse traditam.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 19:6)
Ut videlicet tale sit quod dictum est Eloim, ac si diceretur, non res multae, sed personae multae, quarum unaquaeque sit Deus, alioquin plures etiam dicerent deos, cum unus sit tantum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 20:6)
Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est (Gen. III, 22);
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 21:5)
Unitatem vero divinae substantiae Psalmista in eodem aperit, cum post ternam divini nominis prolationem, unum tantummodo Deum in tribus personis intelligens, non conjunxit eos pluraliter, sed singulariter.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 22:17)
Ibi enim cum de laude David plura dicerentur, summa totius laudis in hoc uno collecta est quod subditur:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 24:2)
Unum quippe omnium aliarum rerum principium Deum constat esse.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 25:5)
XV. Nunc autem post testimonia prophetarum de fide sanctae Trinitatis, libet etiam testimonia philosophorum supponere, quos ad unius Dei intelligentiam cum ipsa philosophiae ratio perduxit, qua, juxta Apostolum:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:1)
Imo unum Deum, non deos plures.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:19)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION