라틴어 문장 검색

Nonne eo additum credideris, non quia orabat tantum, sed quia et aras tenebat, auditum?
(Macrobii Saturnalia, Liber III, II. 9:3)
Addidit Hyginus in libro quem de dis Penatibus scripsit vocari eos θεοὺς πατρῷους.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, IV. 13:1)
Hoc amplius addit Gavius Bassus.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 17:5)
Nucem Graecam, ait, favumque adde quantum libet.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVIII. 8:7)
Non dabitur regnis, esto, prohibere Latinis, At trahere, atque moras tantis licet addere rebus.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 7:3)
Cave, inquit, Evangele, Graecorum quemquam vel de summis auctoribus tantam Graecae doctrinae hausisse copiam credas, quantam sollertia Maronis vel adsecuta est vel in suo opere digessit.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, II. 2:2)
et addidit uno verso quod iam copiose poeta descripserat:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, II. 11:3)
Quale manus addunt ebori decus, aut ubi flavo Argentum Pariusve lapis circumdatur auro.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, IV. 11:3)
Sic animis iuvenum favor additus.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, V. 9:1)
Addidit enim de suo:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XI. 15:2)
Minerva Diomedi suo pugnanti dumtaxat flammarum addit ardorem, et inter hostium caedes fulgor capitis vel armorum pro milite minatur:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIII. 34:1)
Adde et fumiferam noctem et quicquid in singulis paene versibus diligens lector agnoscit.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIV. 8:3)
et quotiens multam necem significare vult, messem hominum factam dicit, nulli certum nomen facile extra catalogum vel addens in acie vel detrahens.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XV. 6:3)
Licet abunde ista sufficiant ad probationem moris antiqui quo ita loquendi usus fuit ut Achelous commune omnis aquae nomen haberetur, tamen his quoque etiam Euripidis nobilissimi tragoediarum scriptoris addetur auctoritas, quam idem Didymus grammaticus in his libris quos Τραγῳδουμένης λέζεως scripsit posuit his verbis:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVIII. 11:1)
Addit Mysiae nominatim Gargara, quod ea urbs posita in imis radicibus Idae montis defluentibus inde humoribus inrigetur, possique videri solstitiales imbres non magnopere desiderare.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XX. 15:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION