도구

도구

라틴어 문장 검색

Ad istum modum praeco ille cachinnos circumstantibus commovebat.
(아풀레이우스, 변신, 8권 12:1)
Is nimio praestinandi studio praeconem rogat cuiatis essem:
(아풀레이우스, 변신, 8권 12:5)
sed praeco lasciviens:
(아풀레이우스, 변신, 8권 12:8)
At praeco
(아풀레이우스, 변신, 8권 13:1)
Sic praeco lurchonem tractabat dicacule;
(아풀레이우스, 변신, 8권 13:8)
"Cadaver surdum et mutum delirumque praeconem, omnipotens et omniparens dea Syria et sanctus Sabadius et Bellona et Mater Idaea, et cum suo Adone Venus domina caecum reddant, qui scurrilibus iamdudum contra me velitaris iocis."
(아풀레이우스, 변신, 8권 13:12)
Haec et alias similes afannas frustra blaterantes eos retrorsus abducunt pagani statimque vinctos in Tullianum compingunt cantharoque et ipso simulacro, quod gerebant, apud fani donarium redditis ac consecratis, altera die productum me rursum voce praeconis venui subiciunt septemque nummis carius, quam prius me comparaverat Philebus, quidam pistor de proximo castello praestinavit, protinusque frumento etiam coemto affatim onustum per iter arduum, scrupis et cuiuscemodi stirpibus infestum ad pistrinum, quod exercebat, perducit.
(아풀레이우스, 변신, 9권 10:7)
Placuit salubre consilium et illico iussus praeco pronuntiat patres in curiam convenirent.
(아풀레이우스, 변신, 10권 7:1)
Quibus protenus dignitatis iure consueta loca residentibus rursum praeconis vocatu primus accusator incedit.
(아풀레이우스, 변신, 10권 7:2)
Tunc demum clamatus inducitur etiam reus et exemplo legis Atticae Martiique iudicii causae patronis denuntiat praeco neque principia dicere neque miserationem commovere.
(아풀레이우스, 변신, 10권 7:3)
Conicere in versus dictum praeconis volebam Grani.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, XVII 3:2)
Atque illi, ubi voce praeconis renuntiati sunt, ibidem in campo statim, nondum dimissa contione, ultro uterque et pari voluntate coniuncti complexique sunt, exque eo die et in ipsa censura et postea iugi concordia fidissime amicissimeque vixerunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, VIII 7:2)
Rex, statim a victoria, ut qui sub matre admodum pia et devota, educatus fuisset, atque naturae suae ductu sacris operandis deditus esset, canticum Te Deum cantari solenniter iussit, toto exercitu praesente, in loco ipso ubi pugnatum fuerat.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 5:2)
Postquam convenissent, cardinalis in supremo gradu ascensus ad chorum stans nobiles omnes, praelatos, et magistratus civitatis, iuxta gradus in imo manentes, allocutus est, declarans eos illo consecrato loco ex regis mandato convenisse ut Deo cantarent canticum novum.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUINTUM 15:2)
Verum enimvero super omnia suavissimum canticorum est illud, nunc dimittis, cum quis fines suos et expectationes honestas assectus fuerit.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, II. DE MORTE 1:40)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION