라틴어 문장 검색

Numquid tota die arat arans, ut serat, proscindit et sarrit humum suam?
농부가 씨를 뿌리려고 날마다 밭만 갈겠느냐? 제 땅을 뒤집고 써레질만 하겠느냐? (불가타 성경, 이사야서, 28장24)
Haec tibi dictabam post fanum putre Vacunae,excepto quod non simul esses cetera laetus.
나는 이것을 당신에게 무너져가는 Vacuna 신전 뒤에서 구술하고 있다, 당신이 함께 있지 못하다는 것을 제외하면 나머지 모든 것들이 행복하다. (호라티우스의 첫번째 편지, 1023)
"piscem cui rei nisi malae proscidisti, quem tibi Themison seruus attulit?"
(아풀레이우스, 변명 38:9)
"proscidisti."
(아풀레이우스, 변명 39:3)
"piscem proscidisti."
(아풀레이우스, 변명 39:5)
non negabunt turpissimum puerum, corpore putri et morbido, caducum, barbarum, rusticanum.
(아풀레이우스, 변명 42:14)
hos ego maxime admiror, quod homines sunt periti non propagandae uitis nec inoculandae arboris nec proscindendi soli:
(아풀레이우스, 플로리다 6:7)
Grabatulus, alioquin breviculus et uno pede mutilus ac putris, impetus tanti violentia prosternitur, me quoque evolutum atque excussum humi recidens inversum cooperit ac tegit.
(아풀레이우스, 변신, 1권 9:12)
Sed dum pede altera fulcimentum quo sustinebar repello, ut ponderis deductu restis ad ingluviem astricta spiritus officia discluderet, repente putris alioquin et vetus funis dirumpitur, atque ego de alto reddens Socratem - nam iuxta me iacebat - superruo cumque eo in terram devolvor.
(아풀레이우스, 변신, 1권 14:8)
"Nec setius tibi pigrum fluentum transi meanti quidam supernatans senex mortuus putres attollens manus orabit ut eum intra navigium trahas:"
(아풀레이우스, 변신, 6권 1:143)
"Rursum titubas et vacillas et putres isti tui pedes fugere possunt, ambulare nesciunt!"
(아풀레이우스, 변신, 6권 8:10)
Ideo coniuncti terram proscindunt boves, ut in futurum laeta germinent sata.
(아풀레이우스, 변신, 9권 8:4)
Tertium vero si deus voluerit tamquam putre noxiumque resecari, valde misericorditer puniet;
(아우구스티누스, 편지들, 24. (A. D. 408 Epist. XCI) Domino Eximio Meritoque Honorabili Fratri Nectar Io Augustinus 9:14)
sed quae gignuntur statim vieta et mollia atque in principio sunt uvida, non matura mox fiunt, sed putria.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, II 6:3)
Quod postquam ad aures Maximiliani pervaeniiset, qui illud nunquam crediderat antequam peractum esset, quique in seipso decipiendo principales semper partes obtinebat (etsi hoc quidem in negotio rex Gallus partus secundas eleganter sistineret) at cogitationibus suis sursum deorsum agitans et revolvens quale hoc esset, ut ipse uno icto, duplici autem ludibrio, tam nuptiis propriis quam nuptiis filiae suae deiiceretur (ex quarum utrisque magna sibi et sublimia auguratus est) patientiam omnem amisit, atque abiciens reverentiam illam atque decus quod magni reges (etiam cum sanguis eorum maxime effervescat) mutuo servare debent, regis Gallis personam et facta acerbissimis convitiis proscidit.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUINTUM 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION