장음표시 사용
21쪽
ulli medioqrem ; nerno nullam. Quam hesternus dies nobis, consularibus dico, turpis illuxit I Iterum legatos 2 Quid' ille saceret inductas 3 Ante consulem,
oculos Iu e legatorum. tormentis Mutinam verberavit; opus ostendebat munitionemque legatis; ne punctum liuidem tempoPis, quum legati adessent, oppugnatio respiravit. Ad hunc legatos cur 3 an ut eorum reditu vehementius pertimescatis 3 Equidem quum antea
legatos decerni non censuissem, hoc me lamen Con
solabar, quod quum illi ab Antonio contempti et
reiecti revertissent, dixissenLque senatui, non modo illum e Gallia discessisse, uti censuissemus. Sed nen Mutina quidem recessisse, potestatem sibi D. Bruti conveniendi non fuisse : putabam fore, ut omnes inflammati Odio, excitati dolore, armis, equis, Viris D. BPuto subveniremus. Nos etiam languidiores facti sumus, Postquam Antonii non solum audaciam et scelus, sed etiam insolentiam superbiamque perspeximus. Vtina in L. Caesar valeret, Servius Sulpicius vivo Peti multo melius haec causa ageretur a tribus, quam nune agitur ab uno. Dolenter hoc dicam potius, quam contumeliose. Deserti, deserti, inquam, Sumus, Patres conscripti, a principibus. Sed, ut saepe iam dixi , omnes in tanto periculo, qui recte et sortiter sentient, erunt consulares. Animum nobis asserre legati dehuerunt; timorem attulerunt: quamquam
Gulosque) Da legendum eme recte emsuit F. Ursinus; atque sic habet
cod. Francit. In cod. Vatic. erat ante hos , unde Ant. Augustitius coniecit scribenduni esse ante Os. Graevius retinuit lectionem ante e scitia Deu losque leg. Fadrno placebat iante os oculosque legatorum. Dιscessisse Vulgo uon d scessisse.
Sta Misiqin i Illud non quia sequitur
ne quidem recte auctoritate eod. Vat. deleveriant Graeν. Ern.
Nonfissa Ernestius eorrigendum putahat fecisse. Quamquam mihi quidem nullum
Olim addebatur unpuum limo em , quae verba abesse melioribus testati sunt Fertar. Muret. Ac sive dubio sunt a glossatore. cui Duestius fortasse totum illud quumquam D ll. l)ν Coo e
22쪽
mihi quidem nullum; quamvis de illo, ad quem missi
sunt, bene existiment; a quo etiam mandata accepeTunc
VIII. Proli, dii immortales t ubi est ille mos virtus que maiorum 8 C. Popillius, apud maiores nostros , quum ad Antiochum regem legatus missus esset, et verbis senatus denuntiasset, ut ab Alexandria discederet, quam obsidebat: quum tempus ille disserret, virgula stantem circumscripsit; dixitque, se renuntiaturum senatui, nisi prius sibi respondisset, quid
facturus esset, quam ex illa circumscriptione excederet. Praeclare: senatus enim faciem Secum attulerat, auctoritatem populi ro inani: cui qui non paret, non ab eo mandata accipienda sunt, sed ipso est totus repudiandus. An ego ab eo mandata acciperem, qui senatus mandata contemneret 2 aut ei cum senatu quidquam commune iudicarem, qui imperatorem Populi romani, senatu prohibente, obsideret 8 At qua mandata 2 qua arrogantia 2 quo stupore quo spiritu'Cur autem ea legatis nostris dabat, quum ad nos Cotylam mitteret, ornamentum atque arcem amico I Um suorum, hominem aedilicium 7 si vem tum fuit aedilis, quum eum iussu Antonii in convivio servi publici loris ceciderunt. IX. At quam modesta mandatat Ferret sumus, Patres conscripti, qui quidquam huic negemus. Vtramque ProWinciam, inquit, remitto; exercitum d ono; Prmatus erae non recuso. Haec sunt enim verba. Redi ad se videtur. Omnia oblisiscor, in gratiam redeo. Sed
- nullum tribuendum esse suspicabati ram renuntia rum Vulgo olim se non ante renuntiatiarum. Sed illisan re ansa FaEm. aliique deleverunt.
mmii romani Sie Faeen. Grnev. id. Ern. NS. Leid. Vulgo. olim rei-mblicae. Non cis eo mandala ac tenda sunt ut ab Antonio Piso et Philippus aeceperunt. LAna.
23쪽
quid adiungit' si legionibus meis sex, si equitibus, si cohorti Praetoriae Praedam agrumque dederitis. I is etiam praemia postulat, quibus ut ignoscatur, si postulet, impudentissimus iudicetur. Addit praeterea, quos ipse cum Dolatella dederit agros, teneant ii, qui bus dati sint. Hic est Campanus ager, et Leontinus, quae duo maiores nostri annonae perfugia ducebant. Cavet mimis, aleatoribus, lenonibus; Caphoni etiam,
et Saxae cavet; quos centuriones pUgnaces et lace tosos inter mimorum et mimarum greges collocavit. Postulat praeterea , ut chirogr horum et commentariorum sua collegaeque sui decreta maneant. Quid laborat, ut habeat, quod quisque merCatus eSt, Si,
quod accepit, habet qui vendidit 7 Et ne tanganturmisones ad spis: id est, ne septies millies recuperetur. Mir di sit seplemuiris, quod egissent. Nucula
hoc , credo, admonuit. Verobatur fortasse, ne amitteret lantas clientelas. Caveri etiam vult iis, qui secum sunt, quidquid contra leges commiserint. Mustelae
et Tironi prospicit: de so nihil laborat. Quid enim
commisit unquam 2 nu in aut pecuniam publicam attigit, aut hominem occidit, aut secum habuit armatos 7
Sed quid est, quod de iis laboret 8 Postulat enim,
ne sua iudiciaria lex afrogetur. Quo impetrato, quid est quod metuat 2 an ne suorum aliquis a Cyda, Lysiade. Curio condemnetur 7 Neque tamen nos urget mandatis pluribus; remittit aliquantum, et relaXat.
Habet otii Mendidit vulgo leget,atur: si quid aecvit, hiabeat, qui Men indidit. Sed auctore Fadrno, Graev. Ern. ediderunt si, quod aeovit . ha bot qui Mendidit Mil. senant ei qui Deadidit i. e. Antonius Habel, qu daee pie i. e. pecuniam. Ne amitteret tantas elientelas quant. is sibi agrorum divisione po-
24쪽
Galliam, inquit, togatam remitto, comatam PostuD. Otiosus videlicet esse mavult. Cum sex legionibus, inquit, iisque sumistis ex D. Bruti exercitu, non modo ex delectu suo : tamdiuque ut obtinerat, quamdiu M. Brutus , C. Cassius, consules , PrODe COSS. Prosem cias obtinebunt. Huius comitiis C. frater eius est enim iam annus iam repulsam tulit. Ose autem ut quinquennium, inquit, obtineam. At istud vetat lex Caesaris, et tu acta Caesaris defendis X. Haec tu mandata, L. Piso, et tu, L. Philippo, principes civitatis, non dico animo serre, Verum auribus accipere potuistis 3 Sed , Ut suspicor, terror orat quidam; nec vos ut legati npud illum suistis, nec ut Consulares; nec vos vestram , nec rei publicae dignitatem tenere potuistis. Et tamen, nescio quo Pacto, sapientia quadam, credo, quod ego non POSsem, non nimis irati revertistis. Vobis M. Antonius nihil tribuit, Ciquissimis viris, legatis populi Pomani. ΝOs, quid non legato Antonii Corylae concessimus 2 Cui portas huius urbis palere ius non erat, huic hoc templum patuit; huic aditus in senatum suit; hic hesterno die
sententias nostras in codicillos, et omnia verba reserebat; hMic se etiam summis honoribus usi conbra di
huius comitiis remisam tulit aliunder trusum statuenti. Ita cod. Vatici ila legebatur hiatias comitiis C. frater, citis est enim iam annua tit ruulsam
ol,litabatur legendum: ae Metus -- miιiis consul μι-Dνχ. est enim iam annus ut remtiam tulit, ut priora cluatuor verta Antonii sint; quae ero sequuntur Cicerotiis per itotitam Antonio assentientis Vrsi u malebal: Binis comitiis L. frater cest enim idem a ius iam re visam lutit. Sed his omnitius nil, ii essie Itur, ut noliis Persuadeamus haec verba hic suo liκ oposita e M. Nale enim interrunipulit seriem orationis. Varia istae autem ut quinquennium obtineam , cohaerent eum anteeedenti hus de Gallia omnia crimi sex legionibus tamdiu obtinendo, quam diu Brutun et Cas. sius provincias suas obtineant.
gustiniis emendabat non elico anno serre. Noreius vero: non Sco ariti anam fera m
25쪽
2Ο N M. ANTONIVMgnitatem suam venditabant. O dii immortalest quam magnum est, personam in republica tueri principis iquae non animis solum debet, sed etiam oculis servire civium. Domum recipere legatum hostium, in cubiculum admittere, etiam Seducere, hominis est,
nihil de dignitate, nimium de periculo cogitantis. Quod autem est periculum Nam si maxime in discri
men venitur, aut libertas parata est victori, aut mora exposita victo i quorum alterum optabile est, ulterum essugere nemo potest. Turpis autem fuga mortis, omni est morte peior. Nam illud quidem non adducor ut credam, esse quosdam, qui invideant alicuius constantiae, qui labori, qui, eius Perpetuam in Te publica adiuvanda voluntatem Et a senatu si a populo Tomano probari, moleste serant. Omnes id quidem sacere debebamus; eaque erat non modo apud maiores nostros , sed etiam nuper summa laus consularium, vigilare , adesse animo, semper aliquid pro republica aut cogitare, aut iacere, aut dicere. Ego Q. bcaevolam augurem memoria teneo, bello Marsico , quum esset Summa Senectute, et perdita valitudine,
quotidie, simul atque luceret, sacere omnibus conveniendi sui potestatem; neque eum quisquam illo bello vidit in lecto;. senexque et debilis , Primus Veniebat in curiam. Huius industriam maxime quidem
Veturitat antὶ Quum alii lagatos
terum mi uendos censerent. alii belli nomen repudiarent, ut Autonio rem gratam sacereuL FERR.
Sι maxime in diserimen Menitur Sie Faern. emendavit vulgatam lectionem nam si maximum in diseri . t en Menietur. Et Menitur quidem du-dit e eod. Vatic. maxime vero 1ΜOivdieio usus. Exposita in Pret alta L Vatic. quod praetulerunt Faem. Nureta Gr. Qui labori Sie Faerti. Er . e cod. valle. vulgo olim laboribus. Aut cogitare aut e Sie in eod. Vatie. quum vulgo legeretur avi δε-
cerae aut dicere. Hae autem ieetione recepta necesse erat cogitare vulgo
post Migilare positum delere ; quod vide ut Fuervus et Graeviη
26쪽
PHILIPPICA OCTAVA, CAP. I Iaivellem, ut imitarentur ii, quos oportebat; secundo autem Ioco, ne alterius labori inviderent. XI. Etenim, Patres conscripti, quum in spem libertatis sexennio post simus ingressi, diutiusque servitutem perpessi, quam captivi frugi et diligentes solent: quas vigilias, quas sollicitudines, quos labores, liberandi populi romani causa, recusare debemus8 Equidem , Patres conscripti, quamquam hoe honore
usi, togati esse solent, quum est in sagis civitas, statuitamen, a Vobis, ceterisque civibus, in tanta atrocitate temporis, tantaque perturbatione reipublicae non disserre vestitu. Non enim ita gerimus nos hoc bello
consulares, ut aequo animo Populus romanus visurus sit nostri honoris insignia: quum partim e nobistia timidi sint, ut omnem populi romani beneficiorum memoriam abiecerint; partim ita a republica aversi, ut huic se hosti favere prae se serant: Iegatos nostros ab Antonio despectos esse et irrisos iacile patiantur ; legatum Antonii sublevatum velint. Hunc enim reditu ad Antonium prohiberi negabant oportere , et in eodem excipiendo sententiam meam cor xigebant. Quibus geram morem. Redeat ad imperatorem suum Varius, sed ea lege, ne unquam Romam revertatur. Ceteris autem, si errorem suum deposuerint, et cum republica in gratiam redierint, veniam et impunitatem dandam puto. Quas ob res ita censeo: Eorum, qui cum M. Antonio sunt, qui ab armis discesserint, et aut ad A. Pansam , aut ad C. Hirtium , consules, aut ad Decimum
Graev. Een. pro vulg. mPuli romani. tiuae enim reicitu) Recte sic Faern. correxit e eod. Vatic. vulg. Lιie enim reditum eumque sequuti sunt GraeT.
27쪽
PHILlPPICA OCTAVA Brutum, imperatorem, consulem designatum, aut ad C. Caesarem Pro praetore, ante Idus Martias primas adierint, iis scaudi ne sit, quod cum M. Antonio fuerunt. Si quis eorum , qui cum M. Antonio sunt, secerit, quod honore praemiove dignum esse videatur; uti C. Pansa, A. Hirtius, consules, alter ambove, Si eis videbitur, de eius honore praemiove, primo quoque die ad senatum reserant. Si quis post hoc senatusconsultum ad Antonium prosectus suerit, praeter
L. Varium , senatum existimaturum eum Contra rem
28쪽
Vellent , dii immortales secissent, Patres ConScri Pli.,
ut vivo potius Ser. Sulpicio gratias ageremus, quam honores mortuo quaereremus. Nec Fero dubito, qui Ia, si ille vir legationem renuntiare potuisset, reditus eius et nobis gratus fuerit, et reipublicae salutaris suturus: non quo L. Philippo et L. Pisoni. aut studium aut cura desuerit in tanto officio tantoque munere i ΣΗΦ quum Ser. Sulpicius aetate illos anteiret, sapientia omnes, subito ereptus e causa , totam legationem Qx-ham et debilitatam reliquit. Quod si cuiquam iustus honos habitus est in morte legato, in nullo iusti P., quam in Sei . Sulpicio, reperietur. Ceteri, qui in lu-gatione mortem obierunt, ad incertum vitae periculum, sine ullo mortis metu profecti sunt: Ser. Sulpicius cum aliqua perveniendi ad M. Antonium spe Prosectus est, nulla revertendi. Qui quum ita aisectus esset, ut, si ad gravem valitudinem labor viae accessisset, sibi ipse dissideret, non recusavit, quominus vel extremo spiritu , si qtiam opem reipublicae serre posset, experiretur. Itaque non illum vis hiemis , non nives, non longitudo itineris, non asperitas
Sapientia omnes Sie Manut. Faetii. Lambin. e eod. votis. OII in eriit omni , quod Grae . retinvii, vel Omiaibus.
29쪽
viarum , non morbus ingravescens retardavit: quumque iam ad congressum colloquiumque eius pervenisset, ad quem erat missus, in ipsa cura et meditatione obeundi sui muneris excessit e vita.
Il. Vt igitur alia, sic hoc, C. Pansa, praeclare, quod nos ad honorandum Ser. Sulpicium cohortatus es, et ipse multa copiose de illius laude dixisti. Quibus a te dictis, nihil praeter sententiam dicerem, nisi P. Servilio respondendum putarem, qui hunc honorem statuae nemini tribuendum censuit, nisi qui serro esset in legatione intersectus. Ego autem, Patres
conscripti, sic interpretor sensisse maiores nostros, ut Causam mortis censuerint, non genus esse quaerendum. Etenim cui legatio ipsa morti fuisset, eius monumentum exstare voluerunt, ut in bellis pericu-Iosis obirent homines legationis munus audacius. Non igitur exempla maiorum quaerenda, sed consilium est eorum , a quo ipsa exempla nata Sunt, explicandum. Lar Tolumnius, rex Veientium , quatuor legatos populi romani Fidenis interemit: quorum statuae in rostris steterunt usque ad nostram memoriam. Iustus honos. Iis enim maiores nostri, qui ob rempublicam mortem obierant, pro brevi vita diuturnam memoriam reddiderunt. Cn. Octavit, clari et magni viri, qui primus in eam familiam , quae postea viris sortissimis floruit, attulit consulatum, statuam videmus in rostris. Nemo tum novitati invidebat; nemo virtutem non ho-
Usa mortistiisset Sie optimi eodd. Olim edebatur ima motus eausa sui
Lar Tolumnias Sic vatici Leid. et alii, unde iam Faemus et alii edidere pro vulg. Lartes. Λlii MM. habent
ia ra, ut Gueis. quomodo et in Livio editum est in optimia edd. G nov. et DraLenb. nec consentiunt viri docti, utrum omnino sit rectius. Laries quidem vitiosum est. Siguificat autem hoe praenomen dominum, principem,suitque commune omnibua regi a.
30쪽
norabat. At ea fuit legatio Octavit, in qua periculi
suspicio non subesset. Nam, quum esset missus a senatu ad animos regum perspiciendos liberorumque Populorum, maximeque, ut nepotem Antiochi regis, eius, qui cum maioribus nostris bellum gesserat, classes habere, elephantos alere prohiberet: Laodiceae in gymnasio a quodam Leptine est interfectus. Reddita est ei tum a maioribus statua pro Vita, quae multos Per annos progeniem eius honestaret; nunc ad tantae familiae memoriam sola restat. Atqui et huic, et Tullo Cluvio, et L. Roscio, et Sp. Antio, et C. Fulcinio, quia Veientium rege caesi sunt, non sanguis, qui prosu-sus est in morte, sed ipsa mors ob rem publicam obita, honori fuit. III. Itaque, Patres conscripti, si Ser. Sulpicio casus mortem attulisset, dolerem quidem tanto reipublicae
vulnere; mortem vero eius non monumentis, sed
luctu publico honorandam putarem. Nunc autem quis dubitat, quin ei vitam abstulerit ipsa legatio 7 Secum enim ille mortem extulit: quam, si nobiscum remansisset, sua cura, optimi filii, fidelissimae coniugis diligentia, vitare potuisset. At ille, quum vid ret , si vestrae auctoritati non paruisset, dissimilem se laturum sui; si paruisset, munus sibi illud prorepublica susceptum, vitae sinem allaturum: maluit in maximo reipublicae discrimine mori, quam minus, quam potuisset, videri rei publicae prosuisse. Multis illi in urbibus, qua iter iaciebat, reficiendi se et curandi potestas suit. Aderat et hospitum invitatio liberalis pro dignitate summi viri, et eorum hortatio, qui una erant missi, ad requiescendum et vitae suae