장음표시 사용
541쪽
interrogatus quaedam videbatur ita loquutus , ut resutari possci iustissime viderentur, postulabat ille qui iam sententiam dixerat, ut sibi liceret interrogare, hoc est illum redarguere, Cuius sententia in multis quasi mendax et calumniosa redargui posset Quoniam ergo dixerat Clodius et minus professum aeris alieni Milonem
Nunc ad aliud transit, an aliquid Milo per vim facere conetur. Et hoc similiter resutavit, ut omnis ista suspicio et invidia in Clodium retorqueatur ita enim argum ita excurre ut, quibus et Milouem purget et adversarium Praegravet.
2. Eicii indus cst ex urbe civis auctor salutis.
Copiosissima et vehemens exsecutio, ut supra dixi, retini de es constituens P. Clodium, cuius res gestae omnes nihil unquam tranquillitatis habuisse videantur, sed statim coeperit ab a colescentia Iurere. Iam exsilii sui me uti ci- iem qtiani subtiliter et consulte, non specialiter nec nominatim , sed Pertiane generalitatem intulit i Quoniam erat aliquid eum gna laude dicturus , eiciendiis est, inquit, ex tirlis civis auctor et custos salutis . otii, diguitatis . si dei. Haec quoniam sibi honoriferi erant, quasi de alio loqueretur induxit, ne pro insolenti et iactantissimo haberetur.
5. Includendus intra parietes.
Videtur et Gn. Pompeio idem Clodius insidias paravisse. Itaque oratorie laudem subiecit hae inserendo:
l. Qui populi roniani imperium non terrarum Γegionibus, sed caeli partibus terminavit.
Hoc enitu ita super ieetum est, ut et Pompeio blandiretur et Clodium quasi hostem publicum deuolaret, qui virum tam neeessarium rei ix. . ipsi eripere
II. I. Nec vero tum timendum fuit quum cessimus.
Beue eloquii tus est de exsilio suo. quod maluit discessionem vocare quam poenam. Et in aliis orationibus similiter coloravit, neque metu neque ulla conscientia criminum se malitisse discedere, sed Praecavisse potius . ne adurma per seditiovem veniretur.
u. Eosdem ad caedem civium de Appennino deduxisti.
. Quasi liaee omnia tu Catilinam socium dicerentur, ita mentionem attulit Appenni ut, quem nil per ille cum exercitu obtinuerat.
542쪽
5. Lapidibus duo consules caeciderunt.
Gn. Domitium Calvinum et M. Valerium Messalam. Nee alia fuit eausa Cur acuatus convocaretur , quam illa Praecipua . quod P. Clodius immissa -- clitiosorum manii comitia turbaverat, quae habebantur de consulibus creandis, quum esset etiam Milo eandidatus.
4. Qui multis inspectantibus caput seriebas , semina plangeba S.
Gestum furiosi hominis. 5. . . . ber nnimose Considens.
In Clodium convertitue, ut liuiusmodi obsequia hii militatis plenissima iii cum verius et probabilius conserantiir, qui abieeta omni dignitate ordinis sui Pompeium demissis precibus oraverit, ut ab eo in gratiam recipe rutur.
6. Non pudet 7 Sed quid pudeat hominem non
modo sine Pudore, verum omnino Sine Ore
Nilita eum acerbitate insurrexit, et inpudelitiam sive infamem turpitudi-uem sive deformitatem vultus volens ex proh rare, Iron tantum sine ruiti reverum etiam sine ore P. Clodium dixit. Nam traditur sortua tu liberali is suisse.
7. Sic enim homines egentes et turbarum cupidiloquebantur : O virum usuum I
numigerantium sermones retulit . qui quilin summum vigorem eon tantiae Clodio adscripsissent, quod audae ins Pompeio repugnaret; post, ei iuden lium ili satis suetione depositum contem tui ducere ut.
B. Maledicere autem , immo vero domo principem civem vi et metu Continere.
. . . Sub eadem figura verbum retraxit per qtiandam eorrectionem. Nolissimum autem P. Clodium in Murtum esse Pompeio. Id ipsum testis eatur et in aliis quidem retro habitis orationibus, et multo plenius ae mauisestius pro Milone.
III. i. Vt quas haberet in vestibulo tabulas resige
ret. P. Clodium insidiatum Vocabulum insidiatum prorsus videbatur bilicloco inserendum. Sed enim Paulo ante lib. 3 dixit noster Interpres :tur et Cn. Pompeio idem Clodius insidias paraWisse, quod lite si nos
recte locum explemus , ait esse notissimum. Vt ergo interpres sibi constet, quidam Perdoctus amictis mcus censebat τὰ positum superiote Ioco pro constat, vel amaret. Sane etiam ad orationem ita CIM. et Cur. iam in argumento, tum in Commeu tario V, 2, in re salis explorata titili irnoster tuterpres vocabulo Dideri. ID.
543쪽
Poa eiectum Ciceronem, vel iit clim iiiii in eius elogia perseripserat Clivi ius, et easdem lati ut is in vestibulo domus stiae fixerat, ile quibu nunc loqui vi dolii r : easque crintendit, quoniam salsae Ritit et calumniosae . pro nihilo eqsellite vita . nee ullam sibi ex iis iuvidiam re Pertimescendam . qtia et senatus constilliam nullum mentitias sit o, restitutionem meruerit.
2. Etenim tria , Ut opinor, haec in Milonis personam questus es, de aere a Iieno, de vi, de ambitu. Duo praeteristi: nihil de religionibus violatis, nihil de incestus stupris queSlus es. σFugia supra di, istorae per eas spretes. quibus inseeintris Milonem Clodius fuerat, si didit orator etiam duo haec posteriora. sive in ip um procul dubiondversarium con . . lium nomina.
5. Est enim quocumque venit et rerum crimen Ct iudicum.
Quod pertinet ad reo , illud est: in uilliter loquenη adfert illis periculum tiam iratiotiis. Qtiod autem refertur ad iudiees. hie intelligere debemus magnam illis invidiam simul et infamiam cotv parari ab litigatoribus, si corrupti reeunia existimarent ir; quoniam hoc salso iactiverit Clodius pretium Aeti- etitiarum iudiei hos esse tribuendum, quum tamen eandem Pecuniam ipse
4. Tuamque praeturam non tuo more disseras.
Hoc in narratione Milonianae de seu tonis plenius ostendit. Clodium poti-lorem fili se Praeturae. Quianique antia ait verteret comitia uou Ric Procedere, ut Kal. Ianuariis posset inire praeturam , uini ui se desinore a petiit oue. Hoc ergo Tullius arristitit, omnibus esse miraeulo, quod non dissbrat utimn prue- senti ut uo petitioue in , quo iam se inel secerit. Sole haut autem impediti co mitia per disse usionem ningistratuum.
IV. a. Nec suffragia dabis quibus Ostentas.
Comminat ut et denuntiat se aerionibu . eius adversarium suturum . nec in legationem enni P mpeio discessurum. Lati rus autem de sti Magio libertinorum P. Clodius legem videbatur, ut et istorum in censum aequaliter Her e- ti iret.
u. Nec vero illam nefariam libertatem.
Su=ragia rellieri libertinorum, inius legis mentio si tu oratione quae habita est pro Milone:
S. Atque Per . . . DOStrorum omnium non audeo
i Ila Maiu ee usuit legendum . Probavi e Scit illato. Cod. γι et ιιι se . nihil metit. sit. T.
544쪽
53 1lolum die orc. Videte citi id ea vitii lex habitura fuerit,
cuius periculosa etiam reprehensio est .
opinio erat lege in . . . Praetura rum te Iiarn n.
4. Quis non meminerit pue Piliam tuam '
Interrogatio asperitatis invidiaeque plenissima, cum descriptione personae clua mores eius inluminat, quem uon magis timeri oporteat, quam dest, ici ot viliorum foeditati hus inquiuatum. Cetera hic explaumida nou suu t. qtiae satis in prae de utibus dixi inus.
5. Iterum a piratis redemtum. Quo enim nomine appellem eos, qui te pretio accepto liberaverunt
Significat iudices eos qui aecepta pecunia reum de incesto absolverant Clodium , ut et ipsi piratao liarae.
V. i. Nisi vero lineamenta hominis et nomen figuris positum, non naturis putas.
Desiniti hominis proi, rietatem non liveamentis corporiam, sed animorum qualitatibus aestimaudam.
2. Tum habuisti quasdam formidines, quae quasi
cornua quaedam exciderunt impleta.
i) Haec non ad huius orationis Fragmenta Pertinere, sed ad Miloniariam, Perspicue . ut mihi videtur, eviueitcl. Peyroni integra Disquisitio de Laeutiis Milouuinis, quam orationi praeposui in tomo WΙ. In hae, etsition milia Praetern.isi, quae maxime nil hanc tiuaestioue in faciebant, utpote tum a re mea aliena, ad argu mentum tamen quod satis est adhue reperias. Possunt ergo haec accipi uti cxemplum ab Interprete ex Milonianaalltilum , et reliquo coinnientario Con-Decti. T P. Rerum a Piralis redemptum Nareni Dio lib. XXXV, t . ad ur his annum sis , Clodium, quum Praesectus esset classi in Cilicia a Mare ioeliis sororis viro, captum a Piratis suisse. I ide eundem Dionem l . quci que XXXVI l. 3o. Q. autem Marcius Rex ille est , cuius minitionem fecit Cicero in orati ad restis Cl Hitim. Eam captivitalem Clodio obii etilius etiam de Harus'. re'sp. XX . tuo in loco prorsus ut hic ob ciu Pueri tiae vitiis ad hanc probro,.tm CBPli vitatem Progreditur. Qui post patria
mortem Primam illiam aetata iam suam ad sciar/ artim lo pletum libidines detulit . quorum intem/Perantia expleta in domesticis est germianι latis sitiPrisDolutatus : deinde iana ratistus Pro Minciae se ac rei militari dedit, iatque ibi pri aliarum coraliantelias 'Dyexstis etiam Citieum libidines barbarorumque salia it. Iterum et Tullius e apii vitatem eandem exprobrat ad I. 1 G: Narra tuquam Patrono iura . qui Ar- Piniates a*ιas concia ud: nosti enim murinas. f. uo extremo orationis membro Clodio marinum calamitatem iument cm revocat. NA Vs. Formidines , quae quasi eornua
quaedam ea ciderunt imi leta Recte
545쪽
. . . quae P. Clodio ad serae alienius belluae similitia dinem adscripsit. Elia in licie in exitu posuit comitia illi; quae liabili se stilon Iam videbatur . ti in C esse dilapsa. ut nimirum sensus ille sit, magis iam contemni Clodium qua tu timeri.
5. Non enim viderunt, quos ipsi exturbarant, eos in civitatem restituto S.
C. Gracchi et Saturnini exempla inliderat, quorum alter in Adventivo interfectus est, alter Capitolio deductus clim Glaucia praetore iugulatus. Post quorum necem restitutos civitatem significat P. Popilium qui Graecho cesserat, et Q. Metellum Numidicum , qui iit violentiam L. Apulei subterfugeret, exii laverat. Gloriatur ergo suo nomine, quod vivente luimico suo Clodio restitutus sit.
4. Qui armis cessissem Vel tuis urbanis, vel, ut opinio tum erat, alienis.
Λeerbitas est querelae . . . . invidiam .... iamdiu . . . Milia . . . a R . . .
memoria . . . infirmior fides reconciliatae gratiae. Sed hie oratorie valde, Mequis existimaret quasi bonum virum iudicatum a Pompeio eum , cum quo exercere des erit simultates ; invigilavit Tullius , ut eum virum caulissimum diceret, qui non magis de fide Clodii et innocentia, quae nulla sit, quam de Providentia habeat securitatem vitae, quum eius iusidiis decipi Possit. Scholiastes hie similitudinem a serae cuiusdam helvae cornibus duetam esse monuit. Vocabulum immia, si modo genuiuii in est, Pertinet ad maturitialem cornuum tu cervis, cle qui-hu, Plinius lib. VIII. bo: Cornua
mares habenι solique animalium Omnibus annis a toto Veris tempore amic
tunt. Ceterum dubitani et Cl. Maius ad h. l. , an hara, inquit, similitudo ραι tur a Iuna euius cornua tum de cidunt , quum ea plena fe y At enim multo aptior est illa Clodii cini lae-lua quadam eomparatio, cui ut cervis. cornua tempore impleto decidunt. S. Vel tit opinio tum erat alienis rtasse Caesarem innuit Tullius, qui, ut narrat Plutarchiis in Cicerone, Clodium eorroboravit in Cicerone expellendo. MA v S.
546쪽
Ptolemaeus Auletes Aegisti rex , qtatim sibi timoret a suis , Nomam aufugit, ibique e sis largitionibus agere cOFit , ut stabImperii nomani tutela in regnum reducereItir. De re actum est in Senatu , ibique etiam Cicero sententiam dixit , ut ex Distolis ρluribus Lib. I ad Famil. ad I aentulum Ciliciae Proconsulem cognoscere licet. Lentulo enim Cicero in Senatu contendebat , ut Ptolemaei regis reductio decerneretur: quoa Patri etiam ex Dist. II, Lib. II ad Q. Fratrem. Idque Prorsus Didetur fuisse argumentum hicius Orationis Tullianne de Rege Alexandrinor cuius apti l Aquilam ωOc. Antisagoge, et Capellam lib. V. p. de sententiarum figuris, unica et bres is haec Particula extabat : DIFFICILIS RATIO BELLI GERENDI AT PLENA FIDEI, PLENA PIETATIS. Et quidem Aquila
et Cayella dicunt hanc Orationem de Rege Ptolemaeo. At Fortunatianus , qui bis eam nominat lib. II in Partitione et in Hi poplioris , de Rege Alexandrino nuncivat, ut et noster Codex Ambrosianus. Nos Primi plures huius Orationis ineditas Particulas, mutilo Commentario item in dico insusas, in lucem Proaticinis. Constat autem ex Dione Lib. XXXIX, III, et ex Ciceronis Dist. I Lib. I ad Famil. , hanc causam Alexandrinam actam esse anno V. C. DCLXXAXVIII, Cn. Cornelio Lentulo Marcellino et L. Marcio Phili 'po Coss., ad quam bone cognoscendam multum intererit, conferre ciusdem Tullii Orationem pro Rabirio Postum O.
547쪽
. . . . Privatis erubescendum.
I. I. Vt rapiat, ut latrocinetur.
Velie mentibus et invidiosis verbis titilue. Non dixit. ut exposcat liereditatem, ut sibi vindicet; sed quo vel maxime Pudor eou,temeretur audie uti uin , ut rapiat, inquit, et latrocinctur. Quae siue iliabio non iuris verba sed Sceleri, uti huiusmodi eupiditate deterruant.
2. Si hercle in nostris rebus tam ad res, tam ad pecunias adtenti, lata avari soleremus esse.
Dicere quidem generialiter videtur: etiamsi in privatis peeuntis avari homines essent, ita publicis tamen disceptationibus non ol Ortere tantam clipiditatem peeii uiae prositeri. Sed proeul dubio nihil adiud agit, quit in ut i l. Crassi mores ilet Olet: de quo, praeter historiam prate terqtie exitum mortis ritis. iii quam Praeceps quod a in inodo ruit, quum ad diri 'tendas i arthiae tithes opi, lentissimas Eustatem transisset, et tum ipse Tullius auctor est lihro tertio de Ollieiis , euius verba iti ferain, quo mogis quid de moribus eius iudicarat, ad Parcat. Sic e uim milii textum recordor: M Ita tue si vir licitius habeat liaiievim, ut si digitos coii crepuerit, Possit iii locri Plelum testa incula uolneu eius inrepere, hae vi non utatur, ue si exploratum quidem habeat. id omnino nemiue in unquam suspicaturum. in Deinde subiicit: α At dares hunc vim M. Crasso, ut digitorum percussioue heres posset scriptus esse . qui revera nou esset heres, tu soro, mihi crede, saltaret. .
II. i. Sed tamen , quae sunt nostra iudicia, tenta xerat Crassus adseverare, non semel de hac Aegypti severitate, sed squentissime praeiudicatum. Ac primo quidem illo tempore, quo pecunia repetita esSe ah Tyro, et advecta Romam videbatur, sepo Si tu iam nu-
Esse ab Tyro et Cod. Miti rei scilcorruptissitue. At liuue Ioeum mirifice
declarat ipse Tullius Orat. lI a. Dersus Rullam c. XVI, ubi vgit de regis
Alexaudri . ilui tuor tuus est ex ul ruri, testamento, quo impulum romanum regu i ii redem seri P erat. Iliod tamen regii uim Roma ui, ue avidiores viderentur . Ptolemaeo Aule hae i ermiserunt. Video qui testamen lum ferum esse confirmel: auctoritatena eastare here Liviis aditiae sentι , tum quando Alexandro mortuo legatos Tyriam misimus , qui is illo Pre iam demsitiam nostris retaimra
rent. IIaec Meium Philip tim sacre
548쪽
per ala Alexa rege. Occuri ciuilina est igitur ut haesevus utentur et in ipsa propositione.
Ius igniter sictum est, quod liis verbis i tigredi coeperit.
2. Debent esse' modestissima; quoniam quidem est hoc summi imperii, nosmetipsos de nostris rebus iu
Nam vult orator intelligi, paene impudenter senatum de causa sva iudieare voluisse , quia in sit natuente , ut unus lis istine non possit ae luitate ni tueri , de lucro suo Potissim una cogitatis. quo i plerumque cogitatur et in m cum ini Pro hi tale deposcere.
5. Qui ex hereditate tanta unum solum nomen
in senatu confirmasse memoria teneo.
Pegnum illud teneat hoc tem ore ,
eque genere, neque regio animo esse, inter omnes sere Mideo con Menire. Dicitur contra nullum esse testamentum rnon oportere mytiliam romanum Omnium regnorum ametentem Mideri. M.
Semstivi iam numr ab Alexia rege Pela vitis de doctr. lerni'. lib. X, eo P. XLVIII, loquens de sentie Ptolemaei Lothuri Alexandro, Patre utrius Pte Alexandri, qui post Ptolentacum La
verunt. haee ait: Nonus ergo regua it Alexandriae Pιolemaeus Alexander, quem Λlexam Diphonitis, Chronicon Alex. Cedrenus et alii nominaiit. At Cieeto bie appellat. laxant etiam eum regem, qui 'ryti exsul exstinctus est; quem tamen tu Agraria superius citata Alexandrum dicit. Sed de nomine Aiaxias praeclara est animadversio doctissimi Garatonii ad oratiouis Turulianae pro Batho eap. XXII. cuius
locum iu calce curarum secundarum
ad Plaeiaciam purgandum censui L Is Postquam ibi pro Heracliensium Disgionem ex MSS. optimis restituit Heracliensem Alea am sic pergit: Nomem Alexas, si e. ut in libertinorum titutis apud Bentleium misi. ad Millium P. 8a, Alexa , deminutiun ex Alexandroesi atque contraratim , tit Alexis quoque viaia Uimimum. Donato in eius Mitra ea . 5 inuicante. Id in Amrmo maxime tisitatum deminutionis genus , dialecto Alexandrinae a Muratobtutiιr pag. IJS. Itaque Alexander illa Laodicensis. de quo mitiinrehus in Antonio erip. LXVII et LXXIII. quum
esset multum in Ae PIO Mersatus quoque nominiabatur. ID. IM nostris Debtis iureiciare Nempe num testamentum Alexaudri regis , quo is poPulum romanum scripserat regni haeredem, ratum habendum sit necue. ID. Qui ex hereditate tanta unum so
lum nomen agno Merimus) Nomen hoc loco est came rationum. Dicit Cieero ex haereditate integri regni eam unam pecuuium accepimus, quae de illesauro Alexandri mortui Romam Tyro advecta est. Regnum quippe Romani Permiberant Λuletae. Ita.
549쪽
Cito rapuit pro se argumen lutu, iudicasse quodammodo . . . . . . ut hellum se relidum esse censeret, qui mentio uem Pecuniae fecerat. i
4. Sic ost insta causa belli, sicuti CrassuS Commemoravit cum Iugurtha fuisse.
Notis si inum est Micypsa rege Numidiae mortuo trifariam tuler Λdherbalem Hiempsalem et Iugurtham reguli messe divisum, quos tameta duos ipse Iugurtha partitia vi. partini vero insidiis tuterfecit. Haec illi suit causa praecipua bellum gerendi adversus Populum Rom. Qui tamen post multos imperatores graviter adflictos, ad extremum C. Mario imperatore superatus est.
III. i. Non patiar hanc exaudici vocem huius imperii : Ego te, nisi diis ali suid, hostem; si cluid dede-Yis, regem et SOCium et amicum iudicabo. .
Λd tuendum rationem pudoris exsequitur non decere populum Rom. has Potest' tes rugins nundinari, ut obieeta quadam seu ut ui ne te turpitudi uis, id vel maxime faciendiarii efise Persuadeat, quod sit cougruens hovcstati.
2. Quum ille rex sit interfectus, hunc puerum in Sycia suisSE.
Haec sumuntur de locis coniecturalibus. qui sunt primi videlicet in liuiti, status divisione, a voliturate et sucultate. Nam quod peritiam Deit mestorem volutitatis, est, nou Potuisse Ptolemaeum capitalibus odiis dis id ore, quem puerilis infirmitas tib huiusmodi obstinatioue revoearet. Facultatis est autem. quod ait ili Syria suisse. ut absens moram non habuerit illius luterficie udi, ιiuem dieehatur interemisse.
5. Atque illud etiam constare video, regem illum
Ρulo, manibus suis trucidaSset, interfectum esse impetu multitudinis.
Suspieor hoc etiam die tum adversus Crassum, cupidissimum hominem Sa-ue is hiatum quo suo Parthicum, una Pecuniue a viilitate, in vilis ipsis Ro- anis, Dullam calisa in praebe utilius h libaris, suscepit, ut luculeuter testati tur Plii tui chus et Dio et Cicero etiam de Finibus II l, 22. MAlus. Socium et iamierim iuiti ea limi d eio ala ad hillic orationis locum For-luuatiamis respexerit, quum in- η homs scripsit: In υρ dioris qtiaeca enda sti/ιt ' ne Plane et costiose ρυ-niatur: quDu lamen aliquami Deimias duabus ea causis aut is ridendi a e sumi gratia , si hoc augeat, de glao nulla qtiuestio est, iat Pro Cornelio maiestatis ; aut si discrva/ιs vilιquia υstetitia cur , ut de rege Alexandrino.Quippe hypophora est adversarii oratio. His autetit oratiouis verbis Cicero nil versatiles si hi tu causa Alexandritia loquuntes iu ducit. l D.
550쪽
Gogestis valde praeparationibus fidem saeit . ut hane eaedem a putilotinios Alexandrino faciam probaret, noti Ptolemaeo iubeute commissam. Σ lemus enim gradatim seri argumeuta, quae praegravent suspici ouem ad populares impetus pertinentem. Nam coepit ad Luae modum α atque illud etialiseonstare video . ut de veritate uon sit ambigeiadum, si constet apud omnes. Detu subdidit ae cum regini in sororem suam n ut atrocitas parricidii, et multo maior in exitio Niuae omnibus suerit horrori. Post liaec adiecit eandem
a. sEvERIAN. J Amici deficiunt, cognati deserunt.
si L. Valenum videtur Cicero iisdem prope temporibus inter sicarios defendisse, quum ei obiiceretii r. quod C. Vareno uecem ullulisset. quod crimen Cicero negavit, at tuo in Λuinarii familiam avertit. Qui titil. VIII, 2: In
Paratio est ἔ M Cicero Pr Vareno in familiam Minarianam a emeri i-men Deia. Et paul Rost: tacero singula ρνυ Vareno comparat in primo erimine. Et lib. VI, c. 2: Egregie Cicero coriaria i Deriem, σι itis manu Miarius in iuuieto reses balur, Pro Vareno multa dixit tirbane. Et lib. VII. c. t : Anteactae Misae erimina plerumque Prima purganda surit, ut iii, da quo laturus est sententiam iudex, audire propitius ine iat; aed hoe quoque yro Vareno in ultimum distulit, non quid frequentissime, sed quid tum ex diret in uitias. E lib. IV. c. u: Ergo
hae quoque quaestiones Mim Prooemii Atinebant, quum Omues tradicem Prae piararent. Sed alιter νro Vareno reo
'Mea quoque narrastit, quum Obuctactiliat. - Huius etiam oratiotata meminit Plinius epistolar. lib. I: Teates sunt muline mutior una orationes , et Cicero pro Murenia, Py'o Varenio, in quibus breMis et nudia quasi subserimio Drumiam criminum rotis rutilis indieatur. Ex his apparet illum ver- multa dixisse, quum ederet, Omi isse. Damnatum autem eram esse trudit
Qtiiutilianus lib. XII his verbis: Quod
Cicero Mehementissima multis Orationitas eruntvit, praecimo trimen Pro Vareno, qui Omni a malis memebatur; niam et est dammatus. SiG.
Amita desieiunιὶ Haec et sequentia
ex prooemio videiatur Eumta. Mue riuuus id ostendit, quum ait: α Sunt etiam alii loca communes . qui priu-eipiis aptantur, ut misericordiam ea Plent, quum aut adversariorum ea-lumnias, factiones, solitudinem sus mi , vel cetera eius infortunia me moremus. Sic pro Vareno: Amisid sciunt , cognati desertisae; et rei aut accusatorum calumniam prodimus, ut in eodem loco: In inimicissima ei ι late urgcnt, instant Elc. . SIG.