라틴어 문장 검색

Impellentes impulerunt me, ut caderem et Dominus adiuvit me.
나를 쓰러뜨리려 그렇게 밀쳤어도 주님께서는 나를 도우셨네. (불가타 성경, 시편, 118장13)
Si per odium quis hominem impulerit vel iecerit quippiam in eum per insidias
미워하여 밀치거나 악의를 품고 무엇을 던져 남을 죽게 하였으면, (불가타 성경, 민수기, 35장20)
Coepitque spiritus Domini impellere eum in Castris Dan inter Saraa et Esthaol.
그가 초르아와 에스타올 사이에 자리 잡은 ‘단의 진영’에 있을 때, 주님의 영이 그를 움직이기 시작하였다. (불가타 성경, 판관기, 13장25)
Et ait David servis suis, qui erant cum eo in Ierusalem: " Surgite, fugiamus; neque enim erit nobis effugium a facie Absalom. Festinate egredi, ne festinans occupet nos et impellat super nos ruinam et percutiat civitatem in ore gladii ".
다윗은 예루살렘에 있는 모든 신하에게 일렀다. “어서들 달아납시다. 잘못하다가는 우리가 압살롬에게서 빠져나갈 수 없을 것이오. 서둘러 떠나시오. 그러지 않으면 그가 서둘러 우리를 따라잡아 우리에게 재앙을 내리고, 칼날로 이 도성을 칠 것이오.” (불가타 성경, 사무엘기 하권, 15장14)
Sed et ipse ingressus est per vias domus Achab; mater enim eius impulit eum, ut impie ageret.
어머니가 고문관이 되어 악을 저지르게 하였기 때문에, 아하즈야도 아합 집안의 길을 따라 걸었다. (불가타 성경, 역대기 하권, 22장3)
Fiant tamquam pulvis ante ventum et angelus Domini impellens eos;
그들은 바람 앞의 겨처럼 되고 주님의 천사가 그들을 몰아내리라. (불가타 성경, 시편, 35장5)
In malitia sua impelletur impius, sperat autem iustus in integritate sua.
악인은 제 악함 때문에 망하지만 의인은 죽음에서도 피신처를 얻는다. (불가타 성경, 잠언, 14장32)
In mensura punit eum deiciens eum, impellit in spiritu suo duro, tempore quo spirat eurus.
그분께서는 그를 내몰고 내쫓으시어 벌하시고 샛바람이 부는 날 그를 거센 바람으로 몰아내셨다. (불가타 성경, 이사야서, 27장8)
Quocumque impellebat spiritus ut irent, ibant, et rotae pariter levabantur sequentes eum; spiritus enim animalium erat in rotis.
어디로든 영이 가려고 하면, 생물들은 영이 가려는 그곳으로 가고, 바퀴들도 그들과 함께 떠올랐다. 그 바퀴들 안에 생물의 영이 있었기 때문이다. (불가타 성경, 에제키엘서, 1장20)
Si quis autem me quasi importunum ac violentum expositorem causetur, eo quod minus propria expositione ad fidem nostram verba philosophorum detorqueam, et hoc eis imponam quod nequaquam ipsi senserunt, attendat illam Caiphae prophetiam, quam Spiritus sanctus per eum protulit, longe ad alium sensum eam accommodans quam prolator ipse senserit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 58:1)
Quanto magis ergo illius singularis, et summi boni tractatores singularia verba quaedam habere oportuit, aut ad quamdam illa detorquere significationem, quibus id quod singulare est singulariter profertur, nec publicis et vulgaribus locutionibus illud ineffabile, illud incomprehensibile coercetur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 38:5)
Foedus est enim amor, nec amicitiae nomine dignus, quo turpe aliquid exigitur ab amico, quod necesse est eum facere, qui necdum vitiis aut sopitis aut depressis, ad quaelibet illicita, vel illicitur vel impellitur.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:40)
Haec ne proveniant, in ipsa electione cavendum, ut videlicet is eligatur, quem non ad ista furor impellat, aut levitas trahat, aut verbositas praecipitet, aut abducat suspicio;
(DE AMICITIA, CAPUT XVII. Ad amicitiam quatuor requiruntur. 2:3)
Maxime autem culpandus est amicus, et hinc praecipue obiurgandus, si veritatem aspernatur, et obsequiis atque blanditiis in crimen impellitur.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:8)
Nec petat impelli populari laude, nec ipsam Respuat oblatam, nisi sit uelata colore Ypocrisis, uerbo querens emungere lucrum;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 8:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION