도구

도구

라틴어 문장 검색

Sed quaero an M. Tullius, verborum homo diligentissimus, in oratione quam dixit De Lege Agraria Kalendis Ianuariis contra Rullum, inani et inlepida geminatione iunxerit 'manubias' et 'praedam,' si duo haec verba idem significant neque ulla re aliqua dissident.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXV 5:1)
Unde pro fide non debet adduci ratio sophistica, [sicut per se patet,] nec ratio dialectica, quia ipsa non facit firmum habitum, sed solum opinionem, et firmior debet esse fides quam opinio, nec ratio demonstrativa, quia tunc fides non esset nisi de his quae demonstrari possent.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 10 63:3)
Si autem aliquis in dignitate constitutus sive non, et tam ardua non possit intelligere, tunc oboediat sapientiori et credat legi christianae, non propter rationem sophisticam, quia ipsa fallit, nec propter rationem dialecticam, quia ipsa non facit ita firmum habitum, sicut est fides, quia conclusio rationis dialecticae accipitur cum formidine alterius partis, nec per rationem demonstrativam, tum quia non est possibilis in omnibus quae ponit lex nostra, tum quia ipsa facit scientiam.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 13 90:10)
5. Et pexa vocamus illa que, trisillaba vel vicinissima trisillabitati, sine aspiratione, sine accentu acuto vel circumflexo, sine z vel x duplicibus, sine duarum liquidarum geminatione vel positione immediate post mutam, dolata quasi, loquentem cum quadam suavitate relinquunt:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 115:1)
Nam et geminatio verborum habet interdum vim, leporem alias, et paulum immutatum verbum atque deflexum et eiusdem verbi crebra tum a primo repetitio, tum in extremum conversio et in eadem verba impetus et concursio et adiunctio et progressio et eiusdem verbi crebrius positi quaedam distinctio et revocatio verbi et illa, quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter aut quae paribus paria referuntur aut quae sunt inter se similia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 206:2)
fere V exaratum esse cum alia menda suadent ut putemus), tum falsa scribendi ratio declarat in formis pronominis demonstrativi adhibita, de qua mox (p. XXI) nobis dicendum erit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 머리말202)
scilicet sescentis illis locis ubi ante pronomen relativum pronominis demonstrativi nom.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 머리말372)
K1, isdem V eisdem GR). Has igitur secutus rationes, quas non omnino certas esse vix est quod dicam, formas i, is per totum librum restituendas putavi semelque hic moneo, ubicumque in pro- nominis demonstrativi nom.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 머리말407)
At quae ut vocales iunguntur aut unam longam faciunt, ut veteres scripserunt qui geminatione earum velut apice utebantur, aut duas;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber I 128:2)
at in eiusdem vitii geminatione mettoeoque Fufetioeo dicens Ennius poetico iure defenditur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber I 160:2)
nam et in iis actionibus, quae in aliqua sine dubio veritate versantur, sed sunt ad popularem aptatae delectationem, quales legimus panegyricos, totumque hoc demonstrativum genus, permittitur adhibere plus omnemque artem, quae latere in iudiciis debet, non confiteri modo sed ostentare etiam hominibus in hoc advocatis.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 159:1)
Aristoteles tres faciendo partes orationis, iudicialem, deliberativam, demonstrativam, paene et ipse oratori subiecit omnia;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 356:1)
quarum duae primae deliberativi, duae sequentes demonstrativi, tres ultimae iudicialis generis sunt partes.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 56:3)
idem alii demonstrativum vocant.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 59:2)
nisi forte non ex mutuatantes demonstrativum vocant, id sequuntur, quod ac quale sit demonstrat.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 61:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION