도구

도구

라틴어 문장 검색

septem Aurora vias totidemque peregerat umbras Luna polo, dirimique procul non aequore visa
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Primus. 304:1)
cuius ille conatum cum ad umbram lunae notasset, religatum prae se usque ad castra Graecorum egit.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SECVNDVM COMMENTARIVS., commline 1667)
pauca licet portes argenti vascula puri nocte iter ingressus, gladium centumque timebis et motae ad lunam trepidans harundinis umbram cantabit vacuus coram latrone viator.
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X6)
non Luna gravis digerit umbras.
(세네카, Thyestes 844:1)
qua laxant rami nemus adversaque sub umbra flammeus aeratis lunae tremor errat in armis, obstipuit visis, ibat tamen;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 2권213)
Sidera prima poli, Phoebo labente sub undas, Exierant, et luna suas iam fecerat umbras, Cum pariter solvere rates, totosque rudentes Laxavere sinus:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 5권 4:23)
quamvis Atracio lunam spumare veneno sciret et Haemoniis agitari cantibus umbras.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Sextus. 468:1)
E contrario, umbrarum longitudine decipi (ut quidam olim, quando luna horizonti proxima hostium terga irradiabat) atque ita ante tempus tela emittere, aut pericula praemature obviando accersere, alterum est extremum.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXI. DE MORA 1:9)
quale per incertam lunam sub luce maligna est iter in silvis, ubi caelum condidit umbra Iuppiter, et rebus nox abstulit atra colorem.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 6권 12:2)
et cur terra queat lunam spoliare vicissim lumine et oppressum solem super ipsa tenere, menstrua dum rigidas coni perlabitur umbras, tempore eodem aliud nequeat succurrere lunae corpus vel supra solis perlabier orbem, quod radios inter rumpat lumenque profusum?
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 28:4)
vident ex constantissimo motu lunae, quando illa e regione solis facta incurrat in umbram terrae, quae est meta noctis, ut obscurari necesse sit, quandoque eadem luna subiecta atque opposita soli nostris oculis eius lumen obscuret, quo in signo quaeque errantium stellarum quoque tempore futura sit, qui exortus quoque die signi alicuius aut qui occasus futurus sit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. William Armistead Falconer), Liber Secundus 23:4)
Vident ex constantissimo motu lunae, quando illa e regione solis facta incurrat in umbram terrae, quae est meta noctis, ut eam obscurari necesse sit, quandoque eadem luna subiecta atque opposita soli nostris oculis eius lumen obscuret, quo in signo quaeque errantium stellarum quoque tempore futura sit, qui exortus quoque die signi alicuius aut qui occasus futurus sit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. TULLII CICERONIS DE DIVINATIONE LIBER SECUNDUS. 23:4)
itaque quem ad modum, quia certi solis lunaeque et ortus et occasus sint, nunc pleno orbe, nunc senescentem exiguo cornu fulgere lunam non mirarentur, ita ne obscurari quidem, cum condatur umbra terrae, trahere in prodigium debere.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIV 477:1)
quam Troius heros ut primum iuxta stetit adgnovitque per umbras obscuram, qualem primo qui surgere mense aut videt, aut vidisse putat per nubila lunam, demisit lacrimas, dulcique adfatus amore est:
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 6권 18:16)
nec terra celsior ulla Nox cadit in coelum, lunaeque meatibus obstat, Si flexus oblita vagi per recta cucurrit Signa, nec in Borean aut in Noton effugit umbram.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 9권 7:40)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION