라틴어 문장 검색

Luget mustum, emarcuit vitis, ingemiscunt omnes, qui laetabantur corde.
햇포도주는 마르고 포도나무는 생기를 잃으며 마음에 기쁨이 넘치던 자들은 모두 한숨짓는다. (불가타 성경, 이사야서, 24장7)
prope flumina mellae Mella fluvius Galliae est, iuxta quem haec herba plurima nascitur;
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Georgics of Vergil, 4권, commline 2781)
Carminis huius ero calamus, non scriba uel actor, Es resonans, reticens scriptoris carta, canentis Fistula, sculptoris scalprum uel musa loquentis, Spina rosam gestans, calamus noua mella propinans, Nox aliunde nitens, lucteum uas, nectare manans.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUINTUS 14:4)
Hic uidet irrigui fontis radiare nitorem Qui prediues aquis, reliquo conspectior anne, Sidera luce domat, precellit mella sapore.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 6:17)
Queis impressa semel, mellirent oscula succo, Queis mellita darent, mellis in ore favum.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 1:26)
Non lacrymae, non mella precum, non ipsa perorat Pauperies hominum, quin foenore dives egenum Devoret, et tenuem miseri facit esse crumenam.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 53:16)
per vulturem naturae vocabulum pandunt, quia mares nullos posse inter has alites inveniri, rationes memorant physicae, perque speciem apis mella conficientis, indicant regem, moderatori cum iucunditate aculeos quoque innasci debere his rerum insignibus ostendentes.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XVII, 4장 11:2)
Que dedit infidus mella, uenena puto.
(ANONYMUS NEVELETI, De rustico et angue 33:12)
Mustum et cervisia maturescunt longe citius, et fiunt potabilia, in utribus parvis, quam in doliis magnis.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 437:11)
Expergiscimini, ebrii, et flete, et ululate, omnes, qui bibitis vinum, propter mustum, quoniam periit ab ore vestro.
(불가타 성경, 요엘서, 1장5)
Tu seminabis et non metes, tu calcabis olivam et non ungeris oleo, mustum et non bibes vinum.
(불가타 성경, 미카서, 6장15)
mirae nam munere sortis dulcia mella necem, vitam dedit horridus anguis.
(클라우디아누스, De Bello Gothico 2:167)
Dulcia dona mihi semper tu, Maxime, mittis, et, quidquid mittis, mella putare decet.
(클라우디아누스, ex Carminibus Minoribus, Ad Maximum qui ei mel misit1)
vel quis non sitiens sermonis mella politi deserat Orpheos blanda testudine cantus?
(클라우디아누스, Panegyricus dictus Manlio Theodoro consuli 2:134)
veluti pastoris in ora commotae glomerantur apes, qui dulcia raptu mella vehit, pennasque cient et spicula tendunt et tenuis saxi per propugnacula cinctae rimosam patriam dilectaque pumicis antra defendunt pronoque favos examine velant.
(클라우디아누스, In Rufinum, Liber Posterior 2:273)

SEARCH

MENU NAVIGATION