도구

도구

라틴어 문장 검색

sed tē moneō: poena dīra tē manet; sērius ōcius aut ego aut posterī ultiōnem tibi exigent.’
하지만 당신에게 경고합니다: 무시무시한 저주를 당신에게 둡니다; 느리던 빠르던, 나나 내 후손들이거나 당신에게 복수할 겁니다.' (옥스포드 라틴 코스 1권, Infēlix Dīdō29)
Nasci vero, hoc est de substantia ipsa Patris existere, proprium est Filii, de quo suo loco pomostdum serius disseremus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 53:53)
Nec rursus substantia est, si usitatam nominis substantiae appellationem sequamur, cum videlicet accidentibus subjectus esse non possit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 35:4)
Substantia est, quae omnibus accidentibus possit esse subjectum, albedo autem nullis accidentibus subjecta est, albedo igitur substantia non est. Ipse quoque Augustinus hanc usitatam et propriam significationem substantiae aperte profitetur in VII de Trinitat. lib., cap. 4 et 5, his quidem verbis de Deo disputans:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 35:6)
Unde manifestum est Deum abusive vocari substantiam, ut nomine usitatiori intelligatur essentia, quae vere ac proprie dicitur, ita ut fortasse Deum solam dici oporteat essentiam.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 35:14)
Sed nec proprium et usitatum nomen Dei ad illam unicam divinitatis majestatem, quae excogitari non valet, necdum disseri, ipsi magni philosophi noverunt accommodare qui cum Deum cum Marte nominant, quem animali rationi supponunt, de mundo et coelestibus corporibus illud, ut supra meminimus, accipiunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 36:23)
Qui etiam cum ea quae per miracula fiunt impossibilia dicunt, vel contra naturam fieri pro fitentur, ut virginem parere, vel caecum ulterius videre, profecto ad usitatum naturae cursum, vel ad primordiales rerum causas respiciunt, non ad excellentiam divinae potentiae, quam videlicet constat ex propria natura quidquid decrevit posse, et praeter solitum ipsas rerum naturas quocunque modo voluerit permutare.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 32:19)
Non usitatum carminis alitem, Burnette, poscis, non humiles modos:
(JOSEPHUS ADDISON, AD INSIGNISSIMUM VIRUM D. THO. BURNETTUM, SACRAE THEORIAE TELLURIS AUTOREM 1:1)
Serius aut citius sepulchro Debemur omnes, vitaque deseret
(JOSEPHUS ADDISON, D. D. HANNES, INSIGNISSIMUM MEDICUM ET POETAM 3:4)
Quanquam res agitur solleni seria pompa, Spernit sollicitum intractabilis ille tumultum,
(JOSEPHUS ADDISON, MACHINAE GESTICULANTES (ANGLICE A PUPPET-SHOW) 3:7)
tibi Jupiter annum Serius invertit, luces mirata serenas Ridet hyems, festoque vacat coelum omne triumpho.
(JOSEPHUS ADDISON, PAX GULIELMI AUSPICIIS EUROPAE REDDITA 14:2)
Nam si me serio, non ludo, alumnum amicitiae appellandum putasti, debueram in sermonis principio accersiri;
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:32)
Nunc tenuem gracili meditatus harundine musam, Nec tamen exanguis sermo ieiunia luget, Nunc medium, nec in ima ruens, nec in ardua turgens, Nunc tonat altiloquis describens seria uerbis, Nunc tamen inflato tumidus crepat ille boatu.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER TERTIUS 10:7)
Quo modo mutato se mutat musica cantu, Cum lacrimis risus, cum ludis seria texens.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER TERTIUS 14:12)
Segniciem superat Solercia, Seria Ludum, Vtilitas Dampnum, Studium fugat Occia, Sensus Stulticiam dampnat, Nugasque Silencia uincunt.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER NONUS ET ULTIMUS 14:14)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION