-
Inter haec Avieni dicta Flavianus et Eustathius, par insigne amicitiae, ac minimo post Eusebius ingressi alacriorem fecere coetum, acceptaque ac reddita salutatione consederunt percontantes quidnam offenderint sermocinationis.
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 4:1)
-
Movet enim mihi Avienus noster nominis quaestionem, et ita originem eius efflagitat, tamquam fides ab eo generis exigenda sit.
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 5:3)
-
sic Messala tuus, Aviene, dictus a cognomento Valerii Maximi qui, postquam Messanam urbem Siciliae nobilissimam cepit, Messala cognominatus est.
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 26:3)
-
Cum igitur consedissent, Horus Avienum intuens, quem familiarius frequentare solitus erat:
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, VII. 13:3)
-
Hic Avienus in Praetextatum expectationem consulentis remittens:
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, VII. 17:1)
-
Hic Avienus:
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 1:1)
-
Cave aestimes, mi Aviene, poetarum gregem, cum de dis fabulantur, non ab adytis plerumque philosophiae semina mutuari.
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 2:2)
-
Avienus:
- (Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIV. 20:1)
-
Hic ubi modestus edendi modus cessare fecit castimoniam ferculorum et convivalis laetitia minusculis poculis oriebatur, Avienus ait:
- (Macrobii Saturnalia, Liber II, I. 1:1)
-
Sed quorsum tibi, Aviene, hoc tendit exemplum?
- (Macrobii Saturnalia, Liber II, I. 4:3)
-
Inde Avienus:
- (Macrobii Saturnalia, Liber II, II. 9:1)
-
Dicente adhuc Symmacho et, ut videbatur, plura dicturo intercedens Avienus, ut fieri in sermonibus convivalibus solet:
- (Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 14:1)
-
Permitte, Aviene, Symmachus explicet de his quos iam nominaverat dicta Ciceronis:
- (Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 15:2)
-
Reticente Avieno Symmachus:
- (Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 16:1)
-
Sed perge, Aviene:
- (Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 16:6)