도구

도구

라틴어 문장 검색

posterō diē Pompēius Quīntō excitātō 'age, Quīnte,' inquit, 'collem ascendāmus ut templum Apollinis videāmus.'
다음날 Pompeius는 Quintus를 깨우며 말했다. 'Quintus야, 우리 Apollo의 신전을 보기 위해 언덕에 올라가자.' (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus Delphōs vīsit20)
ē templō tacitus exiit collemque cum Pompēiō dēscendit.
그는 신전밖으로 조용히 내려와서, Pompeius와 함께 언덕을 내려왔다. (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus Delphōs vīsit36)
cum in terram exiiset, festīnāvit cum Pompēiō ut locum sacrum spectāret ubi Apollō nātus erat.
그가 땅으로 빠져나왔을 때, Apollo가 태어난 거룩한 장소를 보기 위해서 Pompeius와 서둘렀다. (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus mīlitat4)
Quīntus Pompēiusque in urbem festīnāvērunt et, cum in forō sedērent, mīlitī cuidam occurrērunt quī cum Brūtō mīlitābat.
Quintus와 Pompeius는 도시로 서둘렀고, 그들이 광장에 앉았을때, Brutus와 함께 복무했던 어떤 군인을 만났다. (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus mīlitat9)
itaque amīcum quendam nōmine Pompēium petīvit et 'Pompēī,' inquit, 'vīsne mēcum venīre ut Delphōs vīsāmus?'
그래서 그는 Pompeius라고 불리는 어떤 친구에게 부탁했다. 'Pompeius, 우리 Delphi에 방문하기 위해 나와 함께 가지 않을래?' (옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus Delphōs vīsit4)
Ad hanc itaque cum accessissem ut fructum inde colligerem, deprehendi illam esse ficulneam cui maledixit Dominus, seu illam veterem quercum cui Pompeium Lucanus comparat dicens, "Stat, magni nominis umbra, Qualis frugifero quercus sublimis in agro," etc. Hoc igitur comperto non multis diebus in umbra eius ociosus iacui;
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, QUANDO LAUDUNUM VENIT AD MAGISTRUM ANSELMUM 1:7)
fratres Thebani, et flebile fatum Pompeii quem non delassavere legentem?
(JOSEPHUS ADDISON, PRAELIUM INTER PYGMAEOS ET GRUES COMMISSUM 2:3)
Illic gallus, tanquam vulgaris astrologus, suae vocis horologio, horarum loquebatur discrimina.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 2:97)
Qui fortiter signis cornicinum intonant, erectis signis ad moenia convolant, muros grandine sagittarum oppugnant, quos tam incessabili et incredibili densitate oculis in moenibus assistentium intorquebant, ut nequaquam virtutem Gallorum impugnantium Hungari sufferre valentes, a [0394B] muro declinarent, si forte intra civitatem ante vires illorum remanere valerent.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 16:10)
Ut ergo viderunt quia illis res erat pro anima, et non sine inaestimabili damno cum Gallis committere possent, blande eis in dolo locuti sunt in hunc modum:
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 50:6)
Qui videntes, ab eis se nequaquam posse effugere, subito Gallorum turmas incurrerunt;
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 58:10)
Imperator autem, tam magnifico et honorifico duce viso, ejusque sequacibus, in splendore et ornatu pretiosarum vestium tam ex ostro quam aurifrigio, et in niveo opere harmelino et ex mardrino grisioque et vario, quibus Gallorum principes praecipue utuntur, vehementer admirans honorem ac decorem illorum, primum ducem in osculo benigne suscepit, dehinc universos primates et collaterales illius eodem pacis osculo honorare non distulit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 32:1)
Quod videns exercitus Dei viventis, adunata manu, et facta testudine viminea vallum superans, audaci transitu muros impetunt, turrim muris eminentem uncis ligonibus perrumpere et perforare moliuntur, quam Turci interius coacervatione lapidum compleverant, ut validius staret densitate lapidum, et si forte exterior murus a Gallis corrumperetur, volentibus penetrare impedimento esset congeries infinitorum lapidum.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 62:3)
Navibus itaque receptis sanis et illaesis, fortissimi milites Gallorum in eis sunt constituti, qui ultra exitu Turcis interdicto obstarent, et nihil prorsus necessariorum eis inferri paterentur.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 66:1)
Solymanus jam denuo victus, Alpes Romaniae vix evadens condescenderat, nihil ultra spei habens urbis Nicaeae, uxoris filiorumque, ac nimium luctum faciens suorum, quos ante hos dies in campo Nicaeae exstinctos a Gallis amiserat, et nunc eorum quos in valle Gorgonia captos et peremptos reliquit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 86:8)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION