도구

도구

라틴어 문장 검색

cumque ipsa moverer adloquio casuque viri, te passa rogari
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Septimus. 304:3)
dat dextram blandisque pavens Venus oscula miscet adloquiis iunctoque trahit per moenia passu.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Septimus. 395:1)
Interim absentiam nostri mutuis solabamur adloquiis et, quod carne non poteramus, spiritu reddebamus.
(히에로니무스, 편지들, Ad Principiam Virginem De Vita Sanctae Marcellae 8:5)
Postquam epulis Bacchoque modum lassata voluptas Imposuit, longis Caesar producere noctem Inchoat adloquiis:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 10권 2:39)
turnus adoro id est iuxta veteres, qui 'adorare' adloqui dicebant:
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DECIMVM COMMENTARIVS., commline 6771)
est enim 'adloqui' consolari.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DECIMVM COMMENTARIVS., commline 8604)
at nunc, quod superest, fer opem, precor, eminus unam, adloquioque iuva pectora nostra tuo, quae, non mendaci si quicquam credis amico, stulta magis dici quam scelerata decet.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 68)
et in multis me, precor, esse velit, at tu, cum tali populus sub principe simus, adloquio profugi credis inesse metum?
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 3권, poem 621)
O mihi post nullos umquam memorande sodales, et cui praecipue sors mea visa sua est, attonitum qui me, memini, carissime, primus ausus es adloquio sustinuisse tuo, qui mihi consilium vivendi mite dedisti, cum foret in misero pectore mortis amor, scis bene, cui dicam, positis pro nomine signis, officium nec te fallit, amice, tuum.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 51)
quid fuit, ingenti prostratum mole sodalem visere et adloquiis parte levare tuis, inque meos si non lacrimam demittere casus, pauca tamen ficto verba dolore pati, idque, quod ignoti faciunt, vel dicere saltem, et vocem populi publicaque ora sequi, - denique lugubres vultus numquamque videndos cernere supremo dum licuitque die, dicendumque semel toto non amplius aevo accipere, et parili reddere voce " vale "?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 86)
O mihi dilectos inter pars prima sodales, unica fortunis ara reperta meis cuius ab adloquiis anima haec moribunda revixit, ut vigil infusa Pallade flamma solet;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 51)
quin potius scrutare Dei signacula in ipso fonte vetustatis, percurre scrinia primi scriptoris, quem non bardus pater aut avus augur, fabula nec veteris famae, nec garrula nutrix, nec sago clangore loquax et stridula cornix rem docuere Dei, sed coram proditus ipse, ipse Deus trepidum mortalem mitis amico inbuit adloquio seque ac sua summa retexit, nimirum meminit scriptor doctissimus illo orbis principio non solum nec sine Christo informasse Patrem facturae plasma novellae.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 392)
sed ab auribus omnis Fluxerat ornatus, caput et iam coctile Bahal finxerat auriculasque suo spoliarat honore, dux populi peccantis adest de monte corusci luminis adloquioque Dei, tabulasque tremendo incisas digito caeca ad tentoria defert, sed cadit in faciem plebs non visura profundae legis in effigie scriptum per enigmata Christum, infelix, quae luce oculos praestricta paventes texerit et presso faciem velarit amictu!
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3106)
auribus intentis expectant contio, quidnam victores post bella vocet Concordia princeps, quam velit atque Fides virtutibus addere legem, erumpit prima in vocem Concordia tali adloquio:
(프루덴티우스, Psychomachia, section 1210)
"illic omne malum vino cantuque levato, deformis aegrimoniae dulcibus adloquiis."
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epodon, poem 139)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION