도구

도구

라틴어 문장 검색

Ab eo autem quod est compluria adverbium est factum compluriens.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus, XXI 16:1)
Nam partim hoc in loco adverbium est neque in casus inclinatur, sicuti cum partim hominum dici potest, id est cum quibusdam hominibus et quasi cum quadam parte hominum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XIII 2:2)
Imperitiores autem cum parti legunt, tamquam declinatum sit quasi vocabulum, non dictum quasi adverbium.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XIII 4:1)
Sed Marci Tullii aetas ac supra eam non, opinor, ita dixerunt, diequinte enim et diequinti pro adverbio copulate dictum est, secunda in eo syllaba correpta.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XXIV 2:2)
Nam et pro adverbio valet, cum dicimus aliter ego feci atque tu, significatur enim aliter quam tu, et si gemina fiat, auget incenditque rem de qua agitur, ut animadvertimus in Q. Enni Annalibus, nisi memoria in hoc versu labor:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XXIX 3:1)
Et praeterea pro alio quoque adverbio dicitur, id est statim factum, quod in his Vergili versibus existimatur, ubi obscure et insequentur particula ista posita est:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Decimus, XXIX 5:1)
huiuscemodi figurae adverbia in oratione eius animadvertimus cuimodi sunt haec:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, XV 2:2)
Sed quod apud sequestrem depositum erat, sequestro positum per adverbium dicebant.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, XI 6:1)
ob facilem compositionem quam sustinet cum consonantibus, aliquando duplicibus, aliquando triplicibus;
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 296:8)
adverbium olim non solum ad Graecos, verum etiam ad Romanos referendum est.
(켈수스, De Medicina introduction, Adnotatio Critica).21)
adverbium autem hinc seu interpretatio vocis eo, seu corruptela particularum nec ne videtur.
(켈수스, De Medicina introduction, Adnotatio Critica).1179)
- Adverbium extrinsecus (saltem scribendum erat intrinsccus jubente Lindenio) perperam repetitum est e periodo sequenti.
(켈수스, De Medicina introduction, Adnotatio Critica).1858)
1. Triphario nunc existente nostro ydiomate, ut superius dictum est, in comparatione sui ipsius, secundum quod trisonum factum est, cum tanta timiditate cunctamur librantes quod hanc vel istam vel illam partem in comparando preponere non audemus, nisi eo quo gramatice positores inveniuntur accepisse ‘sic’ adverbium affirmandi:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 75:1)
Cum quibus et Trivisianos adducimus, qui more Brixianorum et finitimorum suorum u consonantem per f apocopando proferunt, puta nof pro ‘novem’ et vif pro ‘vivo’:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 130:3)
nam due consonantes extreme non sunt de sillaba precedente, et licet propriam vocalem non habeant, virtutem sillabe non tamen ammictunt;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 61:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION