라틴어 문장 검색

Post Muciani orationem ceteri audentius circumsistere, hortari, responsa vatum et siderum motus referre.
(코르넬리우스 타키투스, 역사, LIBER II, 78장1)
Gaetulicum refellit Plinius quasi mentitum per adulationem, ut ad laudes iuuenis gloriosique principis aliquid etiam ex urbe Herculi sacra sumeret, abusumque audentius mendacio, quod ante annum fere natus Germanico filius Tiburi fuerat, appellatus et ipse C. Caesar, de cuius amabili pueritia immaturoque obitu supra diximus.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, C. Caligula, 8장 2:2)
Imminet e celsis audentius improba muris virgo nec ablatam sequitur quaeritve sororerm.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Sextus. 714:1)
sic genetrix, similique implet soror omnia questu exululans;
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C Valeri Flacci Argonautiocon Liber Octavus. 181:1)
Audenter loquor:
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 5:7)
Audentius diliges 1 sodalem fratris tui:
(히에로니무스, 편지들, An Matrem et Filiam In Gallia Commorantes 9:15)
Iam quid audentius illo pulcherrimo ac longissimo excessu:
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 26 9:1)
ista iube faciant, quorum Cybeleïa mater concinitur Phrygiis exululata modis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber I 1:349)
ipsa sedens molli comitum cervice feretur urbis per medias exululata vias.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 4권119)
"illic purpurea canus cum veste sacerdos Almonis dominam sacraque lavit aquis, exululant comites, furiosaque tibia flatur, et feriunt molles taurea terga manus."
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 4권217)
Territus ipse fugit, nactusque silentia ruris exululat frustraque loqui conatur:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 1권 27:17)
Tum denique concita mater, seu dolor hoc fecit seu sparsi causa veneni, exululat passisque fugit male sana capillis teque ferens parvum nudis, Melicerta, lacertis "euhoe Bacche" sonat.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 48:4)
Venit ad stabula avia tandem exululatque euhoeque sonat portasque refringit germanamque rapit;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 6권 47:6)
forsitan hoc studium possit furor esse videri, sed quiddam furor hic utilitatis habet, semper in obtutu mentem vetat esse malorum, praesentis casus inmemoremque facit, utque suum Bacche non sentit saucia vulnus, dum stupet Idaeis exululata modis, sic ubi mota calent viridi mea pectora thyrso, altior humano spiritus ille malo est.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 119)
multa alia etiam audentius inseri possunt sed ita demum, si non appareat adfectatio, in quam mirifice Vergilius:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VIII 90:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION