도구

도구

라틴어 문장 검색

Tum Avienus (ut ei interpellandi mos erat):
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 3:1)
Inter haec Avieni dicta Flavianus et Eustathius, par insigne amicitiae, ac minimo post Eusebius ingressi alacriorem fecere coetum, acceptaque ac reddita salutatione consederunt percontantes quidnam offenderint sermocinationis.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 4:1)
Movet enim mihi Avienus noster nominis quaestionem, et ita originem eius efflagitat, tamquam fides ab eo generis exigenda sit.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 5:3)
sic Messala tuus, Aviene, dictus a cognomento Valerii Maximi qui, postquam Messanam urbem Siciliae nobilissimam cepit, Messala cognominatus est.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 26:3)
Cum igitur consedissent, Horus Avienum intuens, quem familiarius frequentare solitus erat:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VII. 13:3)
Hic Avienus in Praetextatum expectationem consulentis remittens:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VII. 17:1)
Hic Avienus:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 1:1)
Cave aestimes, mi Aviene, poetarum gregem, cum de dis fabulantur, non ab adytis plerumque philosophiae semina mutuari.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 2:2)
Avienus:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIV. 20:1)
Hic ubi modestus edendi modus cessare fecit castimoniam ferculorum et convivalis laetitia minusculis poculis oriebatur, Avienus ait:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, I. 1:1)
Sed quorsum tibi, Aviene, hoc tendit exemplum?
(Macrobii Saturnalia, Liber II, I. 4:3)
Inde Avienus:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, II. 9:1)
Dicente adhuc Symmacho et, ut videbatur, plura dicturo intercedens Avienus, ut fieri in sermonibus convivalibus solet:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 14:1)
Permitte, Aviene, Symmachus explicet de his quos iam nominaverat dicta Ciceronis:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 15:2)
Reticente Avieno Symmachus:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 16:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION