라틴어 문장 검색

Illic corvus zelotypiae abhorrens dedecus, suos fetus non sua esse fatebatur pignora, usque dum, nigri argumento coloris, hoc quasi secum disputando probabat.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 2:105)
Illic philomela suae deflorationis querelam reintegrans, armonica tympanizans dulcedine, parvitatis dedecus excusabat.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 2:115)
Jam mea oratio chartulae tuae [0460B] mentis inscripsit, qualiter otii damnosa pernicies Venerem educavit emphaticam, qualiter diluviosi potus inundatio venenosum patrat incendium;
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 41:63)
Et alibi idem dixit, Contemptum stulti contempnere, Didime, laus est, Et contempni a stulto dedecus esse nego.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 53:23)
Gloria enim hominis ex honore patris sui, et dedecus filiipater sine honore.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 84:8)
Sin eciam libidinum intemperantia accesserit duplex malum est, quodet ipsa senectus dedecus concipit, et adolescentium facit impudentioremintemperantia.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 86:13)
Dedecus est semper sumere nilque dare.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER IV 62:4)
et sic, post amissionem magnæ quantitatissuæ substantiæ, infamati ac depauperati cum dedecore ac vituperiovivent.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 232:26)
Ego vero si emendam pro injuriamihi et filiæ meæ illata susciperem, sine dedecore ac vituperiode cetero vivere non valerem.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 232:30)
nam quod honoris caua tibi fecerunt dando super se tibi potestatematque dominium, vis convertere ad dedecus et obprobrium sempiternum.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 313:31)
Ne te associaveris leccatori, cuius societas est tibi dedecus.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 28:2)
Novo denique perniciosoque exemplo, idem Gallus ausus est inire flagitium grave, quod Romae cum ultimo dedecore temptasse aliquando dicitur Gallienus, et adhibitis paucis clam ferro succinctis, vesperi per tabernas palabatur et compita, quaeritando Graeco sermone, cuius erat impendio gnarus, quid de Caesare quisque sentiret.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XIV, 1장 9:1)
Nec sane haec sola pernicies orientem diversis cladibus affligebat.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XIV, 2장 1:1)
Haec subinde Constantius audiens, et quaedam referente Thalassio doctus, quem obisse iam compererat lege communi, scribens ad Caesarem blandius, adiumenta paulatim illi subtraxit, sollicitari se simulans ne, uti est militare otium fere tumultuosum, in eius perniciem conspiraret, solisque scholis iussit esse contentum palatinis et protectorum, cum Scutariis et Gentilibus, et mandabat Domitiano, ex comite largitionum praefecto provecto, ut cum in Syriam venerit, Gallum quem crebro acciverat, ad Italiam properare blande hortaretur et verecunde.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XIV, 7장 8:1)
Inter res enim impeditas et turbidas, ad hoc unum mentem sollicitam dirigebat, quod Constantius cuncta ad suam sententiam conferens, nec satisfactionem suscipiet aliquam, nec erratis ignoscet, sed ut erat in propinquitatis perniciem inclinatior, laqueos ei latenter obtendens, si cepisset incautum, morte multaret.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XIV, 11장 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION