라틴어 문장 검색

sed tamen 1 tellus, humatis quae superducitur, redierat in pristinam distenta planitiem pondere nivali seu diuturno imbrium fluxu sidentibus acervis:
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 3권, Sidonius Secundo suo salutem 1:5)
quibus agnitis serenitas laetitiae meae confestim nubilo superducti maeroris insorduit tantamque mihi bilem nuntii huiusce contrarietas excitavit, ut per plurimos dies illum ipsum hermam stolidissimum venire ante oculos meos inexoratus arcuerim, laturus aegre, si mihi apices aut quoscumque aut quorumcumque non redderet, taceam vestros, qui mihi, dum recti compos animus durat, minime frequentes maxime desiderabiles iudicabuntur.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 4권, Sidonius Simplicio et Apollinari Suis salutem 3:1)
hic pars sub umbra palmitis adulti, quam stipitibus altatis cancellatimque pendentibus pampinus superducta texuerat, pars caespite in viridi sed floribus odoro consedaramus.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 5권, Sidonius Eriphio suo salutem 4:4)
equidem cum clericus quisque defungitur, si benedictione succidua non accipiat dignitatis heredem, in illa ecclesia sacerdotium moritur, non sacerdos, atque ita quid spei restare pronunties, ubi facit terminus hominis finem religionis?
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 7권, Sidonius Domino Papae Basilio salutem 9:2)
atque utinam mei semper sic recorderis, ut sollicitudines ipsas angore 2 succiduo concatenatas, qui exhortator attenuas, intercessor incidas!
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 7권, Sidonius Chariobaudo 1 Abbati salutem 1:2)
suspende perorandi illud quoque celeberrimum flumen, quod non solum gentilicium sed domesticum tibi quodque in tuum pectus per succiduas aetates ab atavo Frontone transfunditur.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 8권, Sidonius Leoni suo salutem. 3:2)
"nuper te pallida vidi, dum premis obnixo venabula comminus apro, poplite succiduo resupinum ac paene ruentem, et ni curvato torsissem spicula cornu, nunc ubi bella tibi?"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권145)
sunt illic Ira Furorque et Metus et Virtus et numquam sobrius Ardor succiduique gradus et castra simillima regi.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권299)
manus haec fusos a tempore laevo sustentat crinis, haec cornu oblita remisit, adsunt innumero circum vaga Somnia vultu, vera simul falsis permixtaque tristia blandis, noctis opaca cohors, trabibusque aut postibus haerent, aut tellure iacent, tenuis, qua circuit aulam, invalidusque nitor, primosque hortantia somnos languida succiduis exspirant lumina flammis.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권43)

SEARCH

MENU NAVIGATION