라틴어 문장 검색

Acrius in uolucrem Iouialis fulminat ales, Cum plebem uolucrum uenientis disgregat horor;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 16:30)
Non nitor argenti liuet, si fulgurat aurum, Non minus arma rapit Hector, si plenius Aiax Fulminat:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUARTUS 12:6)
Non ibi luget hyems, non ueris gracia ridet, Non tumet autompnus, sed tantum fulminat estas.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUARTUS 26:2)
Vel si forte fluat sermo sub flumine uerbi, Fulminet ulterius sentencia, copia fructus Excuset folii siluam, paleasque uagantes Vbertas grani redimat sensusque loquelam.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 16:4)
sic seuit in ursum Hinnulus, in quercus armatur uirgula, uallis In montes, lepus in catulos, in tigrida damme.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER OCTAVUS 12:13)
Nec tonat ille minis, sed solo fulminat ense, Ferro cuncta probat nec uerbo disputat, immo Verberibus multisque modis concluditur hosti.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER NONUS ET ULTIMUS 2:11)
Nunc alget meus ille calor, meus ille caminus Qui solis flammas urit, succendit in undis Neptunum, Bachum bachari cogit et ipsum Fulminat igne Iouem, superis furatur honorem Numinis et multos cogit seruire potentes.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER NONUS ET ULTIMUS 12:18)
Lapis primus, noctis frigus in luminis incendio pati jubeat exsilium, in quo, ut faceta picturae loquebantur mendacia, leonis effigiata fulminabat effigies.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 2:37)
Fulminat ense Paris, Tydeus mollescit amore, Fit Nestor juvenis, fitque Melincta senex.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 40:13)
Virtutis species exsultat omnis, Laxantur vitio frena furoris, Languet justitiae Lucifer, hujus Vix umbrae remanet umbra superstes Exstinctumque sui sidus honoris Deflet, lucis egens, noctis abundans Dum fulgur scelerum fulminat orbem, Nox fraudis fidei nubilat austrum:
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 42:2)
- Dux cum urso confligens, graviter sauciatur;
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 7:2)
Tandem diffusis per opaca nemoris singulis in sua semita ad insidias ferarum, dux Godefridus [0439C] ursum immanissimum et horrendi corporis, peregrinum inopem, sarmenta congerentem, invasisse respicit, et in circuitu arboris fugientem ad devorandum persequi, sicut solitus erat pastores regionis aut silvam intrantes devorare, juxta illorum narrationem.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 8:1)
Ursus utaque, viso equo ejusque sessore se celeri cursu premente, ferocitati suae fidens et rapacitati unguium suorum, non [0439D] segnius facie ad faciem duci occurrens, fauces ut jugulet, aperit;
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 8:5)
Sed tamen licet sanguis incessabili unda proflueret, viresque ducis minueret, iniquae belluae non cessit, ad defensionem stans asperrimus, quousque audito inopis rustici, et ab urso liberati clamore ingenti, et murmure lanionis vehementi, quidam Husechinus nomine ex consociis, per silvam diffusis, [0440B] velocitate equi, duci in auxilium adfuit:
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 8:13)
Audaciam [0482B] eorum tantam scitote quod nulle equites illorum, si ad pugnam processerint, non dubitent viginti millia nostrorum adire, sicut leones et apri mortiferis ictibus armorum fulminantes.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER IV 12:12)

SEARCH

MENU NAVIGATION