-
Cui vulpis:
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 55:18)
-
Illis sic contendentibus vocata est inter eos ad iudicium vulpis.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 78:9)
-
Tunc vulpis:
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 78:11)
-
Modo, inquit vulpis, o serpens, si potesevadere, discede!
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 78:14)
-
XXIII. Exemplum de aratore et lupo iudicioque vulpis.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 153:1)
-
Quod dum facerent, vulpi obviaverunt.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:12)
-
Illi quod factum fuerat narraverunt vulpi.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:15)
-
Et vulpis primum locutaseorsum cum aratore ait:
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:22)
-
Cui vulpis inde inquit:
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:29)
-
Sed lupus astutae vulpis deceptus verbis quietumabire permisit rusticum.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:31)
-
Vulpis vero vagando huc et illuc, quantum potuit, lupum deviavit.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:32)
-
Quod vulpis simulac vidit, quasi obsequens precibus lupi urceolam intravitet ad fundum venit.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:40)
-
Vulpis ait:
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:43)
-
Lupo intrante urceola magnitudine ponderis ducta cito fundumpetiit, altera surgente cum vulpe quae erat levis.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 154:45)
-
[[De oue et capra et iuuenca et leone]].
- (ANONYMUS NEVELETI, De cane carnem ferente 7:1)
