라틴어 문장 검색

Illic Donatus rector, patronus et heres, Gramatice precepta docens uiciumque recidens, Doctrina, uerbis, studio, racione, figura Ampliat, extollit, ditat, deffendit, honestat Gramaticam nomenque sibi speciale meretur Vt non gramaticus dicatur, at emphasis ipsam Gramaticam uocat hunc, signans sub nomine numen.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 28:2)
Hunc genuit Tritonis equs iurisque paterni Heredem statuens, sese descripsit in illo:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUARTUS 12:12)
Nec solum Fronesis confert sua dona, sed ultra Procedit, iubet ancillas exponere quicquid Possunt et quodam certamine fundere dona:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 12:6)
Ergo uirum, sua denudans secreta Minerve, Heredem facit esse suum, iuuenique reuelat Scibile quicquid habet, quicquid sua copia fundit, Que racio numeris, que uirtus queue potestas Insit, et in numeris que tanta potencia regnet, Vt numeri nodo stabilis liget omnia nexus.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 18:2)
Musica diuicias aperit, sua munera multo Plena fauore uiro concedit, adoptat eundem, Omne suum uelud heredi delegat eidem.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 20:1)
Sic hominum ratio calcata cupidine, carni Servit, et ancilla famulari cogitur illi.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 53:22)
Ut te tyrannus parcius urgeat, Semper in ista carne superbiens, [0471B] Lentus Cupido sic aget otia, Frenentur in te frena libidinis, Languens stupescat carnis aculeus, Ancilla fiet sic caro spiritus:
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 66:6)
Nec dubitandum est, cum tot capitaneis primis non paucos adfuisse sequaces et inferiores, servos et ancillas, nuptas et innuptas, cujusque ordinis viros et mulieres.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 48:1)
Idem vero Baldewinus sic de die in diem bellis ac triumphis magis ac magis accrescens, ex consilio duodecim praefectorum civitatis, uxorem nobilissimam de genere Armenio magnificis et legalibus duxit nuptiis, filiam cujusdam principis et fratris Constantini, nomine Taphnuz, [0456C] qui in montanis praesidia et plurimas munitiones obtinebat, quorum universorum haeredem Baldewinum constituit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 62:8)
Unde consilium inierunt in civitate Caiphas, quatenus avunculo Trankradi Boemundo legationem Antiochiam mitterent, ut in terram Jerusalem proficisceretur cum omni apparatu suo, regnumque illic obtineret, priusquam aliquis haeres Godefredi ducis thronum ejus praeoccuparet.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 54:3)
Nec mora, audito tam egregii principis adventu, et digno haerede Jerusalem, gavisi sunt universi, commistisque sociis et armis, Japhet, quae est Joppe, contenderunt.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 73:2)
Interea modico intervallo legatio ab Antiochia Tankrado directa est ab optimatibus Boemundi, quatenus ad eos descendens, loco Boemundi quia haeres ejus esset, regnum Antiochiae possideret.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 91:1)
Non aliqua dehinc mora, rex Jerusalem patriarcham de perfidia, qua egerat cum Tankrado adversus eum, ne dignus haeres Godefrido succederet, sed Boemundus externi sanguinis regnum possideret, coram omni Ecclesia interpellavit, eo quod de hoc scelere multum a suis optimatibus criminaretur, objiciens ei, jam ipsam fraudem esse detectam in litteris, per Morellum, qui secretarius ipsius erat, [0594C] Boemundo transmissis, sed in via ablatis.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 93:1)
quam Dominus Jesus Dei Filius, suo sanguine liberam ex ancilla faciens custodiae commisit [0601A] et reliquit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 121:13)
Vix itaque rege elapso, et Turcis loca campestria victoriose obtinentibus, altera die Rotgerus, successor et haeres Antiochiae, filius sororis Tankradi, cum quadringentis equitibus et sex centis peditibus adfuit, mire molestatus de regis infortunio et suorum casu, et quia itineris tardatione hesterno praelio ei ad opem esse non potuit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XII 24:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION