도구

도구

라틴어 문장 검색

sicut enim nonnulla sunt bona, quae non nisi ex malo proveniunt, ita et nonnulla sunt mala quae ex bono originem trahunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 12:13)
Nemo quippe invidia alterius attenuatur, nisi pro bonis ejus, et nemo nisi ex bonis quae se habere cognoscit, in superbiam extollitur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 12:16)
Legere enim et non intelligere, negligere est. Qui cum in his caeci sunt, quae de Deo dicuntur, tanto hic eorum error est periculosior, quanto est hujus rei doctrina magis necessaria, quae tanquam omnium bonorum fundamentum collocatur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 21:12)
Quidquid autem compositum est, necesse est non fuerit aeternum, quia compositio habet initium, quo compositum maneat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 31:7)
Quanto magis ergo illius singularis, et summi boni tractatores singularia verba quaedam habere oportuit, aut ad quamdam illa detorquere significationem, quibus id quod singulare est singulariter profertur, nec publicis et vulgaribus locutionibus illud ineffabile, illud incomprehensibile coercetur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 38:5)
Cum autem species ex genere creari seu gigni dicantur, non tamen ideo necesse est genus species suas tempore, vel per existentiam praecedere, ut videlicet ipsum prius esse contigerit quam illas.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 47:1)
Sin autem non a solo Patre Spiritum procedere credant, cum eum a Patre procedere non dubitant, oportet quod tam a Patre quam Filio seu ab alio ipsum procedere assentiant, et quod necesse est credi, salubre sit confiteri, sicut et caetera omnia quae ad fidem pertinent catholicam.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 53:17)
Quas rursus animalem vitam nobis certum est impertire Patrem suum, id est noun (gr.) dicit animam indui in ea sua qua intuetur, hoc est ratione utitur, quia ex ratione quam habent maximam similitudinem cum divina sapientia tenet, cum ratio maxime sit ascribenda sapientiae, paulatim anima in corpora respicit, quia ad comparationem plenitudinis illius summi boni, modicum est quidquid habemus, quantacunque dona virtutum ab ipso suscepimus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 59:2)
Cum enim Spiritum sanctum animam magis quam spiritum appellaverit, quasi ab animando, hoc est vivificando nos donis suae gratiae per incrementa virtutum, non semper ille spiritus anima fuit, id est vivificans, quia, dum nondum creaturae essent, quibus dona sua distribueret, in illas bonorum suorum distributionem non exercebat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 59:5)
Ac fortasse cum creaturae ipsae ex necessitate non sint, quia scilicet quantum ad propriam naturam non esse possunt, amor tamen Dei erga illas ita necessario habet esse, ut absque illo Deus esse non possit omnino, cum videlicet ipse ex propria natura tam hunc amorem suum quam quodlibet bonum ita habeat, ut eo carere nullatenus possit, quem nullatenus aut minus bonum quam est, aut majus bonum posse esse constat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 61:24)
Sed fortassis, inquies, quia quo melius est quodlibet bonum ejus, multiplicatio ejus melior esset, atque ita illud summum bonum quod dicitur Deus, melius fore multiplicatum quam unicum, et si ipsum extollere cupimus ac magnificare, magis ipsum multiplex quam simplex praedicandum esse.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 9:1)
Ponamus itaque ut dum bonis prodesse ac placere quaerimus, obstinatos cogere non possimus, cum ora eorum non necessariis obstruamus argumentis;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 9:19)
Et juxta priorem quidem modum, quo Deus velle aliud dicitur, hoc est ex gratia sua ordinare, atque apud se statuere ut fiant aliqua, tam nos quam apostolos in his quae fieri vult, nil ejus voluntati resistere posse dicimus, nec eam aliquo impediri casu, cui omnia necesse sit obedire.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 11:45)
Fuit autem, inquies, quia cum non utrumque fieri oporteret et aeque hoc vel illud fieri bonum esset, quodcunque eorum fieret, rationabiliter factum esset.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:8)
Fuit autem, inquies, quia cum non utrumque fieri oporteret et aeque hoc vel illud fieri bonum esset, quodcunque eorum fieret, rationabiliter factum esset.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:16)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION