라틴어 문장 검색

Achaeos enim probe scire Aetolorum omnem ferociam in verbis non in factis esse, et in conciliis magis contionibusque quam in acie apparere:
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 573:1)
ob ferociam maius victoribus gaudium traditus fuit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 300:2)
tum fracta Phaeneae ferocia Aetolisque aliis est, et tandem cuius condicionis essent senserunt, et Phaeneas se quidem et qui adsint Aetolorum scire facienda esse quae imperentur dixit, sed ad decernenda ea concilio Aetolorum opus esse;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 331:3)
consul, qua ferocia animi usus erat in Liguribus, eandem ad non parendum senatui habuit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 87:1)
et exasperavit animos ferocia nimia Harpali, qui princeps legationis erat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 148:3)
per eos dies' consilium habenti regi de summa rerum cum iam consedisset ferocia ab re bene gesta, ausi sunt quidam amicorum consilium dare ut secunda fortuna in condicionem honestae pacis uteretur potius quam spe vana evectus in casum se daret.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 678:1)
ubi sciens fideli infidus fueris, ubi prensus in furto sies manifesto et verberatus, [ubi periuraris, ubi sacro manus sis admolitus,] ubi eris damno, molestiae et dedecori saepe fueris, ubi creditum quod sit tibi datum esse pernegaris, [ubi amicae quam amico tuo fueris magis fidelis,] ubi saepe ad languorem tua duritia dederis octo validos lictores, ulmeis adfectos lentis virgis.
(티투스 마키우스 플라우투스, Asinaria, act 3, scene 211)
disco, hastis, pila, cursu, armis, equo victitabam volup, parsimonia et duritia discipulinae aliis eram, optumi quique expetebant a me doctrinam sibi.
(티투스 마키우스 플라우투스, Mostellaria, act 1, scene 242)
vincitis duritia hoc atque me.
(티투스 마키우스 플라우투스, Pseudolus, act 1, scene 211)
Non enim ille meretriculis munerandis rem coegit, verum parsimonia duritiaque:
(티투스 마키우스 플라우투스, Truculentus, act 2, scene 2100)
Sed et illud quod aiunt, animam totam singulis corporibus infusam omnia vivificare, atque animae quae ad vivificandum idonea reperit, nulla illorum duritia vel diversitas, natura impediente, pulchrum involucrum est, quia charitas Dei quam Spiritum sanctum dicimus, cordibus humanis per fidei sive rationis donum primitus infusa, quaedam vivificat ad bonorum operum fructum nos promovendo, ut vitam assequamur aeternam, et in quibusdam ipse Spiritus vacare dicitur pravitatis eorum duritia repugnante.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 53:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION