라틴어 문장 검색

dumque mora est, tremula dat vina rubentia dextra:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 5권309)
signa dedit genitor tunc cum caput igne corusco contigit, inque comis flammeus arsit apex.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 6권411)
tremulae sinuantur flamine vestes.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 69:16)
Huic Chromis amplexo tremulis altaria palmis decutit ense caput;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 5권 10:5)
Cum quo dum pascua lustro, ecce lacu medio sacrorum nigra favilla ara vetus stabat tremulis circumdata cannis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 6권 26:6)
Hos aliquis tremula dum captat harundine pisces, aut pastor baculo stivave innixus arator vidit et obstipuit, quique aethera carpere possent credidit esse deos.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 8권 22:8)
At gemini, nondum caelestia sidera, fratres, ambo conspicui, nive candidioribus ambo vectabantur equis, ambo vibrata per auras hastarum tremulo quatiebant spicula motu.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 8권 38:1)
vidi guttas e flore cruentas decidere et tremulo ramos horrore moveri.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 31:12)
Horret anus tremulasque manus annisque metuque tendit et ante pedes supplex procumbit alumnae et modo blanditur, modo, si non conscia fiat, terret;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 44:1)
Creber harundinibus tremulis ibi surgere lucus coepit et, ut primum pleno maturuit anno, prodidit agricolam:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 23:4)
sed iam felicior aetas terga dedit, tremuloque gradu venit aegra senectus, quae patienda diu est (nam iam mihi saecula septem acta vides):
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 20:10)
Inde senilis hiems tremulo venit horrida passu, aut spoliata suos, aut quos habet, alba capillos.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 20:9)
Haec ubi quinque suae complevit saecula vitae, ilicis in ramis tremulaeque cacumine palmae unguibus et puro nidum sibi construit ore.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 31:5)
Moses nempe Deum spinifero in rubo vidit conspicuo lumine flammeum.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ad incensum lucernae9)
nec enim spoliata prioris robore virtutis senuit nec saecula sensit, nec tremulis, cum bella vocant, capit arma lacertis, nec tam degeneri venerandis supplicat ore principibus, quam vult praenobilis ille senator orandi arte potens et callida fingere doctus mentitumque gravis personae inducere pondus, ut tragicus cantor ligno tegit ora cavato, grande aliquod cuius per hiatum crimen anhelet.
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 2권, section 2222)

SEARCH

MENU NAVIGATION