라틴어 문장 검색

'non ego te sera talem sub nocte videbam sacra ferens epulasque tibi, nee talis hianti
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C Valeri Flacci Argonautiocon Liber Octavus. 102:1)
praeterea addebat quendam, quem dicere nolo nomine ne tollat rubra supercilia.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Elegies , Poem 6718)
deme supercilio nubem;
(호라티우스의 첫번째 편지, 1845)
opertosinspiciunt, ne si facies, ut saepe, decoramolli fulta pede est, emptorem inducat hiantem,quod pulcrae clunes, breve quod caput, ardua cervix.
(호라티우스의 풍자, 1권, 02장47)
unde datum sentis, lupus hic Tiberinus an altocaptus hiet?
(호라티우스의 풍자, 2권, 02장19)
quae, statim ut aliquem viderint, ingemescunt, demittunt supercilium et operta facie vix unum oculum liberant ad videndum;
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 21:36)
adducentur supercilia, extendetur brachium
(히에로니무스, 편지들, Ad Furiam De Viduitate Seruanda 2:4)
"Ecce supercilio clivosi tramitis undam Elicit, illa cadens raucum per levia murmur Saxa ciet scatebrisque arentia temperat arva."
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 11:11)
Et tamen, cum mensa posita librorum exposuisset struem, adducto supercilio contractisque naribus ac fronte rugata duobus digitulis concrepabat hoc signo ad audiendum discipulos provocans.
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 18:7)
rarus sermo illis et magna libido tacendi atque supercilio brevior coma.
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura II7)
ille supercilium madida fuligine tinctum obliqua producit acu pingitque trementis attolens oculos;
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura II59)
set forma, set aetas digna supercilio, quando ad te pervenit ille?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura V33)
malo, malo Venusinam quam te, Cornelia, mater Gracchorum, si cum magnis virtutibus adfers grande supercilium et numeras in dote triumphos, tolle tuum, precor, Hannibalem victumque Syphacem in castris et cum tota Carthagine migra.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI85)
huius pallida labra cibum accipiunt digitis alienis, ipse ad conspectum cenae diducere rictum suetus hiat tantum ceu pullus hirundinis, ad quem ore volat pleno mater ieiuna, sed omni membrorum damno maior dementia, quae nec nomina servorum nec vultum agnoscit amici cum quo praeterita cenavit nocte, nec illos quos genuit, quos eduxit, nam codice saevo heredes vetat esse suos, bona tota feruntur ad Phialen;
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X99)
post aliud, cum contigit illud, avemus et sitis aequa tenet vitai semper hiantis.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Tertius 29:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION