라틴어 문장 검색

certe equidem finis vitae mortalibus adstat nec devitari letum pote, quin obeamus.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Tertius 29:2)
praeterea meminisse iacet languetque sopore, nec dissentit eum mortis letique potitum iam pridem, quem mens vivom se cernere credit.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 25:16)
namque iaceret aeterno corpus perfusum frigore leti.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 30:6)
haut igitur leti praeclusa est ianua caelo nec soli terraeque neque altis aequoris undis, sed patet immani et vasto respectat hiatu.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 14:3)
tum penuria deinde cibi languentia leto membra dabat, contra nunc rerum copia mersat.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 34:7)
ne quiquam, quoniam violento turbine saepe correptus nihilo fertur minus ad vada leti.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 41:9)
quam reor invidia tali tunc esse repertam, ut letum insidiis qui gessit primus obiret, et tamen inter eos distractam sanguine multo disperiise neque in fructum convertere quisse.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 48:3)
corpus ut exanimum siquod procul ipse iacere conspicias hominis, fit ut omnis dicere causas conveniat leti, dicatur ut illius una;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 23:2)
atque animi prorsum [tum] vires totius, omne languebat corpus leti iam limine in ipso.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 37:8)
et graviter partim metuentes limina leti vivebant ferro privati parte virili, et manibus sine non nulli pedibusque manebant in vita tamen et perdebant lumina partim.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 39:2)
nam quod ali dederat vitalis aeëris auras volvere in ore licere et caeli templa tueri, hoc aliis erat exitio letumque parabat.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 39:11)
optimus hoc leti genus ergo quisque subibat.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 40:4)
Nam facundum et eruditum virum, Eusebium rhetorem inter Graecos praestantem omnibus idem nostra aetate professis, doctrinae Latiaris haud inscium, Praetextatis meum in locum invitari imperavit.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, II. 7:2)
Si aut me, inquit, Evangele, aut haec innocentiae lumina cogitasses, nullum inter nos tale secretum opinarere, quod non vel tibi vel etiam vulgo fieri dilucidum posset, quia neque ego sum inmemor nec horum quemquam inscium credo sancti illius praecepti philosophiae, sic loquendum esse cum hominibus, tamquam dii audiant;
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VII. 6:1)
Sancta ad vos anima, atque istius inscia culpae, Descendam.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, III. 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION