-
Quod non perducit, facit hunc, non perficit ipsum;
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 34:14)
-
Vnius speculi sese concedit in usum Attente Racio, speculo speculator in isto Causarum seriem, rerum scrutatur abissum, Subiecti formeque uidet connubia, cernit Oscula, que miscet concrecio, queue propinat Vnio natiua, formis subiecta maritans, Subiecti que forma facit, que perficit esse, Que rem conducit uel que perducit ad esse;
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 38:11)
-
Non ferit assiduo telum quodcumque minatur, Non semper medicus sanat, non ipse perorat Retor, non logicus ad metas peruenit, immo Sepe iacens, calle medio defessus anhelat.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 4:10)
-
Quo ueteres hominum possit pensare ruinas, Vult hominem formare nouum, qui sidere forme Et morum forma reliquos transcendat, et omnes Excessus resecans, regali limite gressum Perducat, mediumque tenens extrema relinquat, Vt saltem mundo sydus prefulguret unum Qui iacet errorum tenebrosa nocte sepultus, Vt sic respiret uirtus, excuset in isto Erores Natura suos, et conferat uni Quod multis conferre nequit meritumque fauoris Et laudum titulos saltem lucretur in uno.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 10:7)
-
Peruenit;
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 18:3)
-
Hac igitur amoenantis temporis juventute, nullis rerum exhilarata favoribus, priorem virgo non potuit temperare tristitiam, sed currum in terra humilians, propriis humum venustando vestigiis, ad me pudico pervenit incessu.
- (ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 8:1)
-
per ipsum, ad melius esse perducitur.
- (ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 8:101)
-
quae sub tristi laetitia, sub amica saevitia, sub hostili amicitia, tanquam Syrenes usque ad exitium dulces, delectationis melodiam facie tenus praeferentes, suos amatores ad idololatriae perducunt naufragium:
- (ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 46:6)
-
Hae praefatae pestes pontem faciunt, per quem ad luxuriae lupanaria pervenitur.
- (ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 50:11)
-
Protinus in hac repentina peregrinorum disturbatione et occisione, quidam, Lambertus nomine, velocitate [0396D] equi elapsus, ad Petrum pervenit:
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 22:4)
-
Videntes autem Teutonici quia Romanis Francigenis res prospere successit, et quod sine impedimento toties cum praeda sua reversi sunt, accensi et ipsi rapinarum avaritia, ad tria millia in unum conferuntur peditum, equites ducenti tantum, et in signis ostreis et purpureis semitam per eadem montana ingressi, ad castellum quoddam Solymani, viri magnifici, ducis et principis Turcorum, pervenerunt, ubi montana terminantur [0401B] et silva, distans a Nicaea spatio trium milliarium.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 34:9)
-
«Pervenit querimonia ad dominum nostrum regem de injuriis, quas regno suo intulistis.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 50:7)
-
Nec mora, post haec viam insistentes, sicut devoverant, in multitudine gravi Moguntiam pervenerunt.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 56:1)
-
Sic et sic per singulos dies in silentio et pace, in mensura aequa, et justa venditione dux et populus regnum Hungariae pertransiens, ad Drowa fluvium pervenerunt.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 12:5)
-
Ubi congerie lignorum composita, et plurima viminum copulatione [0414A] facta, eumdem fluvium trajecerunt, assidue rege cum validissima manu equitum a sinistris gradiente una cum Baldewino et caeteris obsidibus, quousque ad locum, qui dicitur Francavilla, perventum est.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 12:6)
