라틴어 문장 검색

Vellem Africanae, quas coemeras plurimas, ad praefinitum diem occurrissent:
(소 플리니우스, 편지들, 6권, letter 34 3:1)
Neque enim angustius tempus praefinire possum, cum et municipium et agri de quibus loquor sint ultra centesimum et quinquagesimum lapidem.
(소 플리니우스, 편지들, 10권, letter 8 6:2)
nec quia decrescunt effosso marmore montes, nec quia caeruleae mole fugantur aquae:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 26:1)
Iam mare litus habet, plenos capit alveus amnes, flumina subsidunt collesque exire videntur, surgit humus, crescunt loca decrescentibus undis, postque diem longam nudata cacumina silvae ostendunt limumque tenent in fronde relictum.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 1권 36:9)
fugiunt e corpore saetae, cornua decrescunt, fit luminis artior orbis, contrahitur rictus, redeunt umerique manusque, ungulaque in quinos dilapsa absumitur ungues:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 1권 71:8)
cur illi tradita sorte aequora decrescunt et ab aethere longius absunt?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 22:8)
Nuntia diluvii iam decrescentis ad arcam ore columba refert ramum viridantis olivae.
(프루덴티우스, Tituli Historiarum 1 (dittochaeon), De Noe et Diluvio1)
Nam illi haud licebat nisi praefinito loqui Quae illi placerent.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 헤키라, act 1, scene 227)
Ergo ubi concepit furias evicta dolore decrevitque mori, tempus secum ipsa modumque exigit, et, maestam dictis adgressa sororem, consilium voltu tegit, ac spem fronte serenat:
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 4권 20:1)
deinde stat profectus, admiratio decrescit.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber I 104:4)
quae prout ratio causae cuiusque postulabit, ordinabuntur, uno, ut ego censeo, excepto, ne a potentissimis ad levissima decrescat oratio.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 279:2)
In his cavendum, ne decrescat oratio, et fortiori subiungatur aliquid infirmius, ut sacrilege fur, aut latroni petulans.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 280:4)
nam et difficultatem inveniendi fatetur et segnitia solvit animos et, in quo est aliquid, temporibus praefinitis aquam perdit.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 199:3)
Cotidie enim demitur aliqua pars vitae, et tunc quoque, cum crescimus, vita decrescit.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 3, letter 24 20:1)
Decrescere enim summum bonum non potest nec virtuti ire retro licet;
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 7, letter 66 7:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION