도구

도구

라틴어 문장 검색

Caelo sidera fulgent
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IV 4:1)
Sic quondam sereni maris facie gaudemus, sic caelum, sidera, lunam solemque miramur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 3:4)
Ille homines etiam terris dedit ut sidera caelo;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XII 4:1)
Mortales igitur cunctos edit nobile germen.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XII 6:1)
Miles corusci sideris
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, II 12:1)
extra ne quaesieris ultorem, tu te ipse in deteriora trusisti ueluti, si uicibus sordidam humum caelumque respicias, cunctis extra cessantibus ipsa cernendi ratione nunc caeno nunc sideribus interesse uidearis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 6:5)
Si quis Arcturi sidera nescit
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, X 1:1)
Cedat inscitiae nubilus error,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, X 21:1)
Siue igitur famulantibus quibusdam prouidentiae diuinis spiritibus fatum exercetur seu anima seu tota inseruiente natura seu caelestibus siderum motibus seu angelica uirtute seu daemonum uaria sollertia seu aliquibus horum seu omnibus fatalis series texitur, illud certe manifestum est immobilem simplicemque gerendarum formam rerum esse prouidentiam, fatum uero eorum quae diuina simplicitas gerenda disposuit mobilem nexum atque ordinem temporalem.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 2:11)
Ea series caelum ac sidera mouet, elementa in se inuicem temperat et alterna commutatione transformat, eadem nascentia occidentiaque omnia per similes fetuum seminumque renouat progressus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 3:7)
Ueterem seruant sidera pacem.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 5:1)
Cetera cernens sidera mergi
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 11:1)
Sidera donat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIV 35:1)
Cum enim intellectus primus sit maximae virtutis in intellegendo, intellegibile autem quod intellegit sit nobilissimum quia sui ipsius essentia—quid enim nobilus potest intellectus divinus intellegere quam sit essentia divina?
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 2:9)
Et in speculando consistit delectatio et maior, cum intellegibilia sint nobiliora.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 8:7)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION