라틴어 문장 검색

noctes vigilabat ad ipsum mane, diem totum stertebat;
(호라티우스의 풍자, 1권, 03장10)
milia tum pransi tria repimus atque subimus inpositum saxis late candentibus Anxur.
(호라티우스의 풍자, 1권, 05장19)
pransus non avide, quantum interpellet inani ventre diem durare, domesticus otior.
(호라티우스의 풍자, 1권, 06장51)
siquis ad ingentem frumenti semper acervumporrectus vigilet cum longo fuste neque illincaudeat esuriens dominus contingere granumac potius foliis parcus vescatur amaris;
(호라티우스의 풍자, 2권, 03장73)
' 'ut vivas igitur, vigila.
(호라티우스의 풍자, 2권, 03장97)
Quinti progenies Arri, par nobile fratrumnequitia et nugis pravorum et amore gemellumluscinias soliti inpenso prandere coemptas, quorsum abeant?
(호라티우스의 풍자, 2권, 03장172)
Vigila et flere sicut passer in solitudine.
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 12:3)
"Ego dormio et cor meum vigilat,"
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 19:27)
"Et quia nocte extra orationes publicas ni suo cubili unusquisque vigilat, circumeunt cellulas singulorum et aure adposita, quid faciant, diligenter explorant."
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 25:97)
calidius vigilabo vel dormiam, certe, quod sciam, vilius non algebo.
(히에로니무스, 편지들, Ad Marcellam 3:8)
Turpe est ante fores sacerdotis domini crucifixi et pauperis et qui cibo quoque vescebatur alieno lictores consulum et milites excubare iudicemque provinciae melius apud te prandere quam in palatio.
(히에로니무스, 편지들, Ad Nepotianum Phesbyterum 11:1)
Paulina dormit, ut ipse vigilet;
(히에로니무스, 편지들, Ad Oceanum De Morte Fabiolae 10:2)
"Plurimus hic aeger moritur vigilando (set ipsum languorem peperit cibus inperfectus et haerens ardenti stomacho), nam quae meritoria somnum admittunt?"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III91)
quae moechum sequitur, stomacho valet, illa maritum convomit, haec inter nautas et prandet et errat per puppem et duros gaudet tractare rudentis.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI46)
hoc agite, o iuvenes, circumspicit et stimulat vos materiamque sibi ducis indulgentia quaerit, si qua aliunde putas rerum expectanda tuarum praesidia atque ideo croceae membrana tabellae impletur, lignorum aliquid posce ocius et quae componis dona Veneris, Telesine, marito, aut clude et positos tinea pertunde libellos, frange miser calamum vigilataque proelia dele, qui facis in parva sublimia carmina cella, ut dignus venias hederis et imagine macra.
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura VII8)

SEARCH

MENU NAVIGATION