도구

도구

라틴어 문장 검색

ante desinit esse quam venit, nec magis moram patitur quam mundus aut sidera, quorum inrequieta semper agitatio numquam in eodem vestigio manet.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 60:3)
Facit quidem avidos nimia felicitas, nec tam temperatae cupiditates sunt umquam, ut in eo, quod contigit, desinant ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 8:4)
Utinam quidem eadem homini lex esset et ira cum telo suo frangeretur nec saepius liceret nocere quam semel nec alienis viribus exercere odia !
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 115:2)
Aequum me hercules erat populum Romanum tributum Scipioni semel conferre, cum a Carthagine semper exigeret.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 88:2)
Cum semel animum virtus induravit, undique invulnerabilem praestat.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 92:3)
in universum semel vincitur."
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 93:3)
Non est quod ad quasdam feminas respicias, quarum tristitiam semel sumptam mors finivit (nosti quasdam, quae amissis filiis imposita lugubria numquam exuerunt). A te plus exigit vita ab initio fortior ;
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 110:1)
ego autem malo illum desinere quam decipi.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 118:5)
aliud alio modo fragile est, rerum exitus variantur, ceterum quicquid coepit et desinit.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 2:7)
" Sive te torqueri lacrimis numquam desinentibus frater tuus cupit, indignus hoc affectu tuo est ;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 27:2)
Quis iste furor est pro eo me numquam dolere desinere, qui numquam doliturus est ?
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 48:3)
Ingratus est, qui iniuriam vocat finem voluptatis, stultus, qui nullum fructum esse putat bonorum nisi praesentium, qui non et in praeteritis adquiescit et ea iudicat certiora, quae abierunt, quia de illis ne desinant non est timendum.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 58:2)
Non desinam totiens tibi offerre Caesarem.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 72:5)
Fluant lacrimae, sed eaedem et desinant, trahantur ex imo gemitus pectore, sed idem et finiantur ;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 113:4)
Haec magnitudo animi tui vetuit me ad sexum tuum respicere, vetuit ad vultum, quem tot annorum continua tristitia, ut semel obduxit, tenet.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 6:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION