도구

도구

라틴어 문장 검색

Principia autem dicendi semper cum accurata et acuta et instructa sententiis, apta verbis, tum vero causarum propria esse debent;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 315:3)
quae sunt utilia, sed non principi magis propria quam reliquarum partium;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 323:2)
Et quoniam singularum virtutum sunt certa quaedam officia ac munera et sua cuique virtuti laus propria debetur, erit explicandum in laude iustitiae, quid cum fide, quid cum aequabilitate, quid cum eius modi aliquo officio is, qui laudabitur, fecerit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 345:1)
rerum memoria propria est oratoris;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 359:4)
Limatus alter et subtilis, rem explicans propriis aptisque verbis;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 31:4)
Quod si in nobis, qui adsumus, tantae dissimilitudines , tam certae res cuiusque propriae et in ea varietate fere melius a deteriore facultate magis quam genere distinguitur atque omne laudatur, quod in suo genere perfectum est, quid censetis, si omnis, qui ubique sunt aut fuerunt oratores, amplecti voluerimus, nonne fore ut, quot oratores, totidem paene reperiantur genera dicendi?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 34:1)
quae quidem ut apud Graecos Atticorum, sic in Latino sermone huius est urbis maxime propria.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 42:7)
Qua re cum sit quaedam certa vox Romani generis urbisque propria, in qua nihil offendi, nihil displicere, nihil animadverti possit, nihil sonare aut olere peregrinum, hanc sequamur neque solum rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 44:1)
Id desideratur omnibus eis in locis, quos ad fidem orationis faciendam adhiberi dixit Antonius, vel cum explanamus aliquid vel cum conciliamus animos vel cum concitamus, sed in hoc, quod postremum dixi, amplificatio potest plurimum, eaque una laus oratoris est [et] propria maxime.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 104:2)
Consequentur etiam illi loci, qui quamquam proprii causarum et inhaerentes in earum nervis esse debent, tamen quia de universa re tractari solent, communes a veteribus nominati sunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 106:1)
Quae exercitatio nunc propria duarum philosophiarum, de quibus ante dixi, putatur, apud antiquos erat eorum, a quibus omnis de rebus forensibus dicendi ratio et copia petebatur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 107:3)
Nostra est enim - si modo nos oratores, si in civium disceptationibus, si in periculis, si in deliberationibus publicis adhibendi auctores et principes sumus - nostra est, inquam, omnis ista prudentiae doctrinaeque possessio, in quam homines quasi caducam atque vacuam abundantes otio, nobis occupatis, involaverunt atque etiam aut inridentes oratorem, ut ille in Gorgia Socrates, cavillantur aut aliquid de oratoris arte paucis praecipiunt libellis eosque rhetoricos inscribunt, quasi non illa sint propria rhetorum, quae ab eisdem de iustitia, de officio, de civitatibus instituendis et regendis, de omni vivendi denique etiam de naturae ratione dicuntur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 122:1)
censebo tamen ad eos, qui auctores et inventores sunt harum sane minutarum rerum, revertendum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 148:4)
Ergo utimur verbis aut eis, quae propria sunt et certa quasi vocabula rerum, paene una nata cum rebus ipsis;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 149:5)
In propriis igitur est [verbis] illa laus oratoris, ut abiecta atque obsoleta fugiat, lectis atque inlustribus utatur, in quibus plenum quiddam et sonans inesse videatur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 150:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION