도구

도구

라틴어 문장 검색

ostendit hunc non esse fluvium, sed rivum, ut alibi "et arentem Xanthi cognomine rivum". sicci tanagri non multum valentis.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Georgics of Vergil, 3권, commline 1512)
quia laeta pascua solocem lanam faciunt, hoc est minutam, duram atque hirsutam.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Georgics of Vergil, 3권, commline 3853)
minutum, edule, multum.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Georgics of Vergil, 4권, commline 1312)
"magnitudinem dei qui se putat nosse, minuit;"
(미누쿠이우스 펠릭스, 마르쿠스, 옥타비우스, 18장 1:30)
"qui non vult minuere, non novit."
(미누쿠이우스 펠릭스, 마르쿠스, 옥타비우스, 18장 1:31)
"quid autem isti dii pro Romanis possunt, qui nihil pro suis adversus eorum arma valuerunt?"
(미누쿠이우스 펠릭스, 마르쿠스, 옥타비우스, 25장 1:18)
vitae autem (id enim erat tertium) adiuncta esse dicebant quae ad virtutis usum valerent.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, LIBER PRIMUS 26:2)
at eius unda cum est pulsa remis, purpurascit, et quidem aquae tinctum quodam modo et infectum alius adultis, alius valentibus alius aegris, alius siccis alius vinulentis Si quando enim nos demersimus ut qui urinantur, aut nihil superum aut obscure admodum cernimus quibus etiam alabaster plenus unguenti putre esse videtur nihil ab homnine percipi posse, nihilque reianzere sapienti nisi diligentissimam inquisitionem veritatis propterea quia si incertis rebus esset assensus etiam si fortasse verae forent liberari errore non posset, quae maxima est culpa sapientis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, LIBER SECUNDUS4)
nec enim ab isto officio, quod semper usurpavi cum valerem, abduci incommodo meo debui, nec ullo casu arbitror hoc constanti homini posse contingere, ut ulla intermissio fiat offici.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 10:7)
neque enim adsentior eis, qui nuper haec disserere coeperunt, cum corporibus simul animos interire atque omnia morte . plus apud me antiquorum auctoritas valet, vel nostrorum maiorum, qui mortuis tam religiosa iura tribuerunt, quod non fecissent, profecto, si nihil ad eos pertinere arbi- trarentur, vel eorum qui in hac terra fuerunt magnamque Graeciam, quae nunc quidem deleta est, tum florebat, institutis et praeceptis suis erudierunt, vel eius, qui Apollinis oraculo sapientissimus est iudicatus, qui non tum hoc tum illud, ut in plerisque, sed idem semper, animos hominum esse divinos eisque, cum ex corpore excessissent, reditum in caelum patere optimoque et iustissimo cuique expeditissimum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 17:1)
quocirca et absentes adsunt et egentes abundant et imbecilli valent et, quod difficilius dictu est, mortui vivunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 30:3)
haec igitur prima lex amicitiae sanciatur, ut ab amicis honesta petamus, amicorum causa honesta faciamus, ne exspectemus quidem dum rogemur, studium semper adsit, cunctatio absit, consilium verum dare audeamus libere, plurimum in amicitia amicorum bene suadentium valeat auctoritas, eaque et adhibeatur ad monendum non modo aperte, sed etiam acriter, si res postulabit, et adhibitae pareatur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 57:1)
quam ob rem angor iste, qui amico saepe capiendus est, non tantum valet, ut tollat e vita amicitiam, non plus quam ut virtutes, quia non nullas curas et molestias afferunt, repudientur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 61:5)
qua re hoc quidem praeceptum, cuiuscumque est, ad tollendam amicitiam valet:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 76:1)
nec vero in hoc, quod est animal, sed in eis etiam, quae sunt inanima, consuetudo valet, cum locis ipsis delectemur, montuosis etiam et silvestribus, in quibus diutius commorati sumus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 87:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION