도구

도구

라틴어 문장 검색

Die vero agnita, rex castra movit ab obsidione, et Accaron tendens, in montanis hac die moram fecit, ac arte venatoria recreatus, solito more et cursu canum apros vexans, circiter quinque cepit, curas et casum suorum interim oblivioni dans.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER X 100:2)
Tankradus vero rursus de Mamistra admonuit, de [0680A] Gybel prorsus tacuit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XI 12:6)
Ad haec Tankradus graviter indignatus sprevit eum, admonens ut cum suo comitatu terram, quae de sua erat potestate, cito pertransiret, ne grande malum sibi suisque congregata manu inferret.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XI 14:1)
Omnia debita sua persolvi praecepit, et constanter admonuit ne animae suae essent impedimento.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XII 46:6)
Et hoc dicto, summa prece et in fide atque observantia admonuit universos qui aderant, ut si obiret, nunquam corpus ejus exanime in terra hac Sarracenorum sepulcro reconderent, ne ludibrio et derisui gentibus haberetur;
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XII 54:7)
Ad haec rex magis instat, et admonet universos ut causa directionis suae hunc laborem non recusarent.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XII 54:10)
Quo audito, et morte [0715C] Godefridi dilectissimi militis agnita, concussum est cor illius dolore vehementi, et vultus ejus ab omni hilaritate decidit, ac universorum corda, qui his paschalibus feriis laetitia affluebant, in luctum et gemitum per omnes vicos et plateas civitatis Ptolemaidis commutata sunt.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XII 64:2)
Non aggrediaris viam cum aliquo, nisi eum prius agnoveris!
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 16:1)
De amore vero filiorum tuorum si Deus tibi dederit te non ammoneo.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 90:1)
Et bene potes perpendere quod invite dat amicus si tacet ammonitus.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 114:1)
Et bene dixi "secreto hominem admonendum" quia Dominus ait, "Si pecaveritin te frater tuus, corripe eum inter te et ipsum solum," et cetera.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 120:29)
Etquidam philosophus dixit, "Secreto amicos admone, palam lauda!"
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 120:30)
Si quid erit de quo velis ipsum ammonere, aliud tempus eligito;
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 124:11)
Uxor autem jam dicta, ut taceret, coepit illum instanter ammonere.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 5:2)
Medici vero palpato pulsu, iterum et iterum urina respecta, nullamin eo agnoverunt infirmitatem.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 18:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION