살아있는 라틴어 : 문장 검색

quae est autem gens aut quae civitas quae non aut extispicum aut monstra aut fulgora interpretantium, aut augurum, aut astrologorum, aut sortium (ea enim fere artis sunt), aut somniorum aut vaticinationum (haec enim duo naturalia putantur), praedictione moveatur?

quae quidem nunc a Romanis auguribus ignorantur (bona hoc tua venia dixerim), a Cilicibus, Pamphyliis, Pisidis, Lyciis tenentur.

in quo Appius, collega tuus, bonus augur, ut ex te audire soleo, non satis scienter virum bonum et civem egregium censor C. Ateium notavit, quod ementitum auspicia subscriberet.

at illud minime auguris, quod adscripsit ob eam causam populum Romanum calamitatem maximam cepisse.

veram enim fuisse obnuntia- tionem, ut ait idem augur et censor, exitus approbavit;

ex eo evenit ut et Tarquinius augure Atto Navio uteretur et populus de suis rebus ad eum referret.

Graccho, nonne et augurum et haruspicum comprobat disciplinam?

sed et ipse augur Ti.

Gracchus P. F., qui bis consul et censor fuit, idemque et summus augur et vir sapiens civisque praestans, nonne, ut C. Gracchus, filius eius, scriptum reliquit, duobus anguibus domi comprehensis haruspices convocavit?

in quo haruspices, augures coniectoresque numerantur.

tum augures dixisse Boeotios Thebanorum esse victoriam, propterea quod avis illa victa silere soleret, canere, si vicisset.

' Quid augur, cur a dextra corvus, a sinistra cornix, faciat ratum?

Calchantem augurem scribit Homerus longe optimum, eumque ducem classium fuisse ad Ilium, auspiciorum credo scientia, non locorum.

amphilochus et Mopsus Argivorum reges fuerunt, sed eidem augures, eique urbis in ora maritima Ciliciae Graecas condiderunt;

ut testis est nostra civitas, in qua et reges augures et postea privati eodem sacerdotio praediti rem publicam religionum auctoritate rexerunt.