라틴어 문장 검색

Sic cogitatione in posterum diem dilata ad mediam fere noctem excitatus, ut comperit stationem militum recessisse, prosiluit e lecto misitque circum amicos, et quia nihil a quoquam renuntiabatur, ipse cum paucis hospitia singulorum adiit.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Nero, 47장 3:1)
accessit ad tanta discrimina mors Vindicis, qua maxime consternatus destitutoque similis non multum afuit quin uitae renuntiaret.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Galba, 11장 1:1)
et seruasset, nisi iam perisse falso renuntiatum esset.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Divus Vespasianus, 15장 1:4)
quaedam ex maximis officiis inter libertinos equitesque R. communicauit.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Domitianus, 7장 2:3)
Ceterum interrogata, num aliquid petere vellet, haud dubitavit fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse, dignam, ex qua ipse regni generaret heredes:
(쿠르티우스 루푸스, 퀸투스, 알렉산드로스 대왕 전기, 6권, 5장 35:1)
His renuntiatis sua sponte arma milites capiunt.
(쿠르티우스 루푸스, 퀸투스, 알렉산드로스 대왕 전기, 10권, 8장 19:1)
ad modum loquendi, remissus est modus et humilis, quia locutio vulgaris, in qua et muliercule communicant. 32.
(단테 알리기에리, Epistolae 103:4)
"qui non renuntiaverit cunctis quae possidet, non potest meus esse discipulus."
(히에로니무스, 편지들, Ad Heliodorum Monachum 5:14)
volens discipulus reverti domum et suis ante renuntiare magistri voce prohibetur;
(히에로니무스, 편지들, Ad Marcellam 5:4)
Tu vero, si monachus esse vis, non videri, habeto curam non rei familiaris, cui renuntiando hoc esse coepisti, sed animae tuae.
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 7:1)
Vidi ego quosdam, qui, postquam renuntia-vere saeculo - vestimentis dumtaxat et vocis professione, non rebus - nihil de pristina conversatione mutarunt.
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 16:1)
Utinam, quod renuntiamus saeculo, voluntas sit, non necessitas, et paupertas habeat expetita gloriam, non inlata crueiatum.
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 20:6)
Atque ille per media hostium tela incolumis religionis auxilio redivit propitiosque deos renuntiavit.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, BELLUM GALLICUM 16:2)
Visne, ait, mi Albine, cum his quos advenisse peroportune vides quosque iure civitatis nostrae lumina dixerimus eam rem de qua inter nos nasci coeperat sermo communicemus?
(Macrobii Saturnalia, Liber I, II. 16:2)
Id hercle restat denique, ut et oratorem Virgilium renuntietis:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIV. 9:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION