도구

도구

라틴어 문장 검색

4. Harum quoque duarum nobilior est vulgaris:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 5:1)
Nam quicunque tam obscene rationis est ut locum sue nationis delitiosissimum credat esse sub sole, hic etiam pre cunctis proprium vulgare licetur, idest maternam locutionem, et per consequens credit ipsum fuisse illud quod fuit Ade.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 34:2)
3. Ab uno postea eodemque ydiomate in vindice confusione recepto diversa vulgaria traxerunt originem, sicut inferius ostendemus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 52:1)
4. Nam totum quod ab hostiis Danubii sive Meotidis paludibus usque ad fines occidentales Anglie Ytalorum Francorumque finibus et Oceano limitatur, solum unum obtinuit ydioma, licet postea per Sclavones, Ungaros, Teutonicos, Saxones, Anglicos et alias nationes quamplures fuerit per diversa vulgaria dirivatum, hoc solo fere omnibus in signum eiusdem principio remanente, quod quasi predicti omnes jo affermando respondent.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 53:1)
Signum autem quod ab uno eodemque ydiomate istarum trium gentium progrediantur vulgaria, in promptu est, quia multa per eadem vocabula nominare videntur, ut Deum, celum, amorem, mare, terram, est, vivit, moritur, amat, alia fere omnia.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 55:3)
Allegat ergo pro se lingua oil quod propter sui faciliorem se delectabiliorem vulgaritatem quicquid redactum est sive inventum ad vulgare prosaycum, suum est:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 76:2)
3. Pro se vero argumentatur alia, scilicet oc, quod vulgares eloquentes in ea primitus poetati sunt tanquam in perfectiori dulciorique loquela, ut puta Petrus de Alvernia et alii antiquiores doctores.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 77:1)
primo quidem quod qui dulcius subtiliusque poetati vulgariter sunt, hii familiares et domestici sui sunt, puta Cynus Pistoriensis et amicus eius;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 78:2)
5. Nos vero iudicium relinquentes in hoc et tractatum nostrum ad vulgare latium retrabentes, et receptas in se variationes dicere nec non illas invicem comparare conemur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 79:1)
9. Quare ad minus xiiii vulgaribus sola videtur Ytalia variari.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 83:1)
Que adhuc omnia vulgaria in sese variantur, ut puta in Tuscia Senenses et Aretini, in Lombardia Ferrarenses et Placentini;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 83:2)
Quapropter, si primas et secundarias et subsecundarias vulgaris Ytalie variationes calcolare velimus, et in hoc minimo mundi angulo non solum ad millenam loquele variationem venire contigerit, sed etiam ad magis ultra.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 83:4)
1. Quam multis varietatibus latio dissonante vulgari, decentiorem atque illustrem Ytalie venemur loquelam;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 85:1)
2. Sicut ergo Romani se cunctis preponendos existimant, in hac eradicatione sive discerptione non inmerito eos aliis preponamus, protestantes eosdem in nulla vulgaris eloquentie ratione fore tangendos.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 86:1)
7. Sardos etiam, qui non Latii sunt sed Latiis associandi videntur, eiciamus, quoniam soli sine proprio vulgari esse videntur, gramaticam tanquam simie homines imitantes:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 93:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION