라틴어 문장 검색

Et respondit rex Ptolemaeus dicens: " Felix dies, in qua reversus es ad terram patrum tuorum et sedisti in sede regni eorum!
(불가타 성경, 마카베오기 상권, 10장55)
" Optimis civibus Iudaeis plurimam salutem et bene valere et esse felices, rex et dux Antiochus.
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 9장19)
Gloria felicis olim uiridisque iuuentae,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, I 7:1)
Mors hominum felix, quae se nec dulcibus annis
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, I 13:1)
Quid me felicem totiens iactastis, amici?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, I 21:1)
quoniam uero quis sit rerum finis ignoras, nequam homines atque nefarios potentes felicesque arbitraris;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:33)
Uisatur una stratus ac felix hora.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, II 9:1)
Quid tragoediarum clamor aliud deflet nisi indiscreto ictu fortunam felicia regna uertentem?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, III 1:25)
Quis non te felicissimum cum tanto splendore socerorum cum coniugis pudore tum masculae quoque prolis oportunitate praedicauit?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:13)
Si numerum modumque laetorum tristiumue consideres, adhuc te felicem negare non possis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:21)
Quodsi idcirco te fortunatum esse non aestimas, quoniam quae tunc laeta uidebantur abierunt, non est quod te miserum putes, quoniam quae nunc creduntur maesta praetereunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:22)
nam in omni aduersitate fortunae infelicissimum est genus infortunii fuisse felicem.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 1:4)
Cum igitur praecipua sit mortalibus uitae cura retinendae, o te, si tua bona cognoscas, felicem, cui suppetunt etiam nunc quae uita nemo dubitat esse cariora.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 1:13)
ille nuptiis felix orbus liberis alieno censum nutrit heredi;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:12)
Adde quod felicissimi cuiusque delicatissimus sensus est, et nisi ad nutum cuncta suppetant omnis aduersitatis insolens minimis quibusque prosternitur:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:16)

SEARCH

MENU NAVIGATION