도구

도구

라틴어 문장 검색

Quo sonipes ictu furit arduus altaque iactat vulneris impatiens arrecto pectore crura:
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 11권 23:10)
habet enim mens nostra sublime quiddam et erectum et impatiens superioris;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 17:1)
scilicet, ne per otium torpescerent manus aut animus, gratuito potius malus atque crudelis erat.
(살루스티우스, The Catilinarian Conspiracy, 16장5)
Quo magis pravitas eorum admiranda est, qui, dediti corporis gaudiis, per luxum et ignaviam aetatem agunt, ceterum ingenium, quo neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est, incultu atque socordia torpescere sinunt, cum praesertim tam multae variaeque sint artes animi, quibus summa claritudo paratur.
(살루스티우스, The Jugurthine War, 2장6)
Hoc obicitur Stilboni ab Epicuro et iis quibus summum bonum visum est animus inpatiens.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 1, letter 9 1:1)
Et ideo ad rerum actus excitandi ac tractatione bonarum artium occupandi sumus, quotiens nos male habet inertia sui inpatiens.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 6, letter 56 8:6)
nunc levat in auras altior solito caput graditurque celsa, nunc reluctantis parat reserare fauces, verba nunc clauso male custodit ore maenaa impatiens dei.
(세네카, 아가멤논 13:3)
Gentes facilius est barbaras impatientesque arbitrii alieni regere, quam animum suum continere et tradere sibi.
(세네카, 행복론, Liber V 39:2)
mobilis enim et inquieta homini mens data est, nusquam se tenet, spargitur et cogitationes suas in omnia nota atque ignota dimittit, vaga et quietis impatiens et novitate rerum laetissima.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 32:2)
Et quam impatiens iuris aequi pietas Africam fuerit, cunctis apparuit;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 85:3)
Illa in primo fervore, cum maxime impatientes ferocesque sunt miseri, accessum Areo, philosopho viri sui, praebuit et multum eam rem profuisse sibi confessa est, plus quam populum Romanum, quem nolebat tristem tristitia sua facere, plus quam Augustum, qui subducto altero adminiculo titubabat nec luctu suorum inclinandus erat, plus quam Tiberium filium, cuius pietas efficiebat, ut in 1110 acerbo et defleto gentibus funere nihil sibi nisi numerum deesse sentiret.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 22:1)
Paupertatem, luctum, ambitionem alius aliter sentit, prout illum consuetudo infecit, et imbecillum impatientemque reddit praesumpta opinio de non timendis terribilis.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 40:5)
cum bene lacertos exercuit, cuiuslibet ferae pabulum, cuiuslibet victima, ex infirmis fluidis- que contextum et lineamentis exterioribus nitidum, frigoris, aestus, laboris impatiens, ipso rursus situ et otio iturum in tabem, alimenta metuens sua, quorum modo inopia deficit, modo copia rumpitur;
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 61:6)
Nuper cum incidisset mentio M. Catonis, indigne ferebas, sicut es iniquitatis impatiens, quod Catonem aetas sua parum intellexisset, quod supra Pompeios et Caesares surgentem infra Vatinios posuisset, et tibi indignum videbatur, quod illi dissuasuro legem toga in foro esset erepta quodque a rostris usque ad arcum Fabianum per seditiosae factionis manus traditus voces improbas et sputa et omnis alias insanae multitudinis contumelias pertulisset.
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 4:1)
At idem Gaius omnia contumelias putabat, ut sunt ferendarum impatientes faciendarum cupidissimi;
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 96:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION