도구

도구

라틴어 문장 검색

Magis adhuc proderunt summissi et humani et dulces, non tamen usque in adulationem, nam iracundos nimia assentatio offendit.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 51:2)
Quid hac adulatione profecit ?
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 96:1)
Non est enim, quod magis aliena iudices adulatione nos perire quam nostra.
(세네카, De Tranquillitate Animi, Liber IX, ad Serenum: de tranquillitate animi 17:2)
Aiebat itaque apud Alexandrum esse dicendam sententiam ut multa adulatione animus eius permulceretur, seruandum tamen aliquem modum, ne conrueret ratio et accideret tale aliquid quale accidit Atheniensibus, cum publicae eorum blanditiae non tantum deprehensae set castigatae sunt.
(세네카, Suasoriae, chapter 1 6:1)
eo ore cui se debet salus publica humilia in adulationem uerba summittes?
(세네카, Suasoriae, Deliberat Cicero an Antonium deprecetur. 3:12)
modo subdolis salutationibus pasci, modo crepantes adulationum bullas ut recognoscens libenter audire, modo serica et gemmas et pretiosa quaeque trapezitarum involucra rimari et quasi mercaturus inspicere prensare, depretiari 2 devolvere, et inter agendum multum de legibus, de temporibus, de senatu, de principe queri, quod se non prius quam discuterent ulciscerentur.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 1권, Sidonius Vincentio suo salutem 8:2)
Si non de mendacio erubescit adulatio eiusmodi hominem deum appellans, timeat saltim de infausto.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 34장 3:2)
referre in tanto rege piget superbam mutationem vestis et desideratas humi iacentium adulationes, etiam victis Macedonibus graves, nedum victoribus, et foeda supplicia et inter vinum et epulas caedes amicorum et vanitatem ementiendae stirpis.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IX 258:1)
conveniens oratio tam humili adulationi fuit, non culpam purgantium, sed transferentium initium culpae in Hannibalem potentiaeque eius fautores.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXX 213:1)
pars altera regiae adulationis erat;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 316:1)
Rex plenus adulationis libertum se populi Romani dicebat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLV Periocha14)
Designatus ego consul omni hac, etsi non adulatione, specie tamen adulationis abstinui, non tamquam liber et constans, sed tamquam intellegens principis nostri, cuius videbam hanc esse praecipuam laudem, si nihil quasi ex necessitate decernerem.
(소 플리니우스, 편지들, 6권, letter 27 2:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION